داستان زندگی اریک آبیدال ؛ مردی که بر بیماری غلبه کرد

 اختصاصی بارسانیوز -اریک آبیدال یکی از معروف ترین فوتبالیست های فرانسوی در چند سال اخیر است.

یک مدافع چپ قدرتی که بیش از 400 بازی در سطح باشگاهی و 67 بازی ملی در سطح ملی، در طول دوران 15 ساله فوتبالش انجام داده است.

آبیدال در رده باشگاهی به تمام افتخارات ممکن رسیده است؛ هشت بار قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در اروپا، یک جام باشگاه های جهان و البته جام های قهرمانی مختلف دیگر؛ او در سه کشور خود را به چالش کشید که در هر سه آنها عملکردی موفقیت آمیز از خود به جای گذاشته است.

اما او در این سال ها فقط با چالش فوتبالی رو به رو نبود؛ در مارس 2011 بود که باشگاه بارسلونا در اطلاعیه ای رسمی اعلام کرد، اریک آبیدال، مدافع فرانسوی این تیم به بیماری سرطان کبد دچار شده است و چند روز پس از این اطلاعیه بود که او زیر تیغ جراحی رفت.

آبیدال که قدرتمند تر از گذشته شده بود، تنها 72 روز بعد در میادین حاضر شد و البته در ومبلی، به عنوان کاپیتان افتخاری این تیم، جام باشگاه های اروپا را بالای سر خود برد.

بک سال پس از این اتفاقات، او بار دیگر زیر تیغ جراحی رفته و با انجام عمل پیوند کبد، دیگر ضایعاتی را که از قبل در بدن او مانده بود را نیز از بین برد.

اما بیماری او نباید باعث شود که کیفیت فوتبالی او را فراموش کنیم؛ او همواره مدافعی سخت کوش در سمت چپ خط دفاعی بود که در کارهای تدافعی بسیار مستحکم بوده و در کارهای هجومی نیز، همواره به هم تیمی هایش کمک می کرد. او در ابتدای فوتبالش بیشتر در پست مدافع میانی به میدان می رفت، اما بازی خوانی و جایگیری های صحیح او، باعث شد که رفته رفته تغییر پست داده و در پست دفاع چپ نیز، به میدان برود.

فوتبال همیشه زیبایی هایش را داشته است، گاهی وقت ها بعضی اتفاقات باعث نزدیکی دو باشگاه می شود به طوریکه احترام همگان را در پی خواهد داشت؛ حتی در یکی از بازی ها شاهد بودیم که بازیکنان رئال مادرید، بزرگترین رقیب بارسایی ها، با لباسی به میدان رفتند که روی آن نوشته شده بود "زودتر خوب شو آبیدال"

آبیدال فوتبالش را در باشگاه موناکو آغاز کرد و البته برای فیکس شدن در این تیم کار سختی داشت، به طوریکه در دو فصل حضورش در این تیم تنها 22 بار برای این تیم به میدان رفت. پس از اینکه در این تیم کمتر به بازی گرفته شد، تصمیم به جدایی از این تیم و پیوستن به تیم سرمربی سابقش در موناکو، یعنی کلود پوئل گرفته و با قراردادی قرضی، به تیم لیل فرانسه پیوست.

او خیلی زود جایگاهش را فیکس کرد و در فصل نخست 27 بار در لیگ فرانسه برای لیل به میدان رفت تا این باشگاه با مبلغی حدود 300 هزار یورو، قرارداد این بازیکن فرانسوی را دائمی کند. او فصل بعدی بیش از پیش در ترکیب لیل درخشید و همین باعث شد 35 بار برای تیمش به میدان رود، اعتماد پوئل به او سبب شکوفایی او شده بود و همین باعث شد در تابستان 2004، برای نخستین بار به تیم ملی فرانسه دعوت شود و همین باعث شد توجه باشگاه های بزرگ اروپایی را به خود جلب کند.

در ژوئن 2004 با قراردادی به ارزش 7.65 میلیون پوند، راهی شهر زادگاهش یعنی لیون شد؛ جایی که فوتبال را در آن آغاز کرده بود و از تیم های پایه این باشگاه وارد فوتبال شده بود.

در آن زمان هنوز اوضاع مالی باشگاه های PSG و موناکو به این صورت نبود و لیون برترین باشگاه فرانسه، با قهرمانی ها و ستاره‌های فراوان به شمار می آمد.

آنها به کمک ستاره های بزرگی همچون بنزما، گریگوری کوپه، جونینیو، حاتم بن عرفا، مالودا، تیاگو، ویلتورد و ستاره های دیگر، 7 قهرمانی پیاپی در لیگ فرانسه به دست آوردند؛ تا عصر طلایی این باشگاه را رقم بزنند.

آبیدال که در میانه این عصر طلایی به لیون پیوسته بود، همراه با این تیم سه بار به عنوان قهرمانی لیگ رسید؛ البته او به دلیل مصدومیت از ناحیه مچ پا، نیمی از بازی های تیمش در دومین فصل حضورش در لیون را از دست داد؛ نخستین گل دوران حرفه آبیدال در جریان باخت 3-2 تیمش برابر لیل، تیم سابقش بود؛ او در مورد این گل می گوید: پدر و مادر من حدود 35 سال بود که با هم زندگی می کردند، اما هنوز ازدواج نکرده بودند؛ آنها به من قول دادند درست زمانی که اولین گلم را به ثمر برسانم، با هم ازدواج می کنند.

آبیدال در سال 2007، علیرغم تمایل باشگاه لیون، از این تیم جدا شد و با قراردادی 9 میلیون یورویی، به تیم فوتبال بارسلونا پیوست، تا چالش جدیدی را تجربه کند.

او در نخستین فصل حضورش، 46 مرتبه برای کاتالان ها به میدان رفت و البته در پایان فصل به رتبه ناامید کننده سومی رسیدند تا فرانک رایکارد به انتهای دوران حضورش در نیوکمپ‌ رسیده و جای خود را به پپ گواردیولا دهد تا آبیدال بار دیگر در دوره طلایی یک باشگاه حضور پیدا کرده باشد.

در فصل 9-2008 بارسایی ها به نخستین تیم اسپانیایی بدل شدند که سه گانه شامل کوپا دل ری، لالیگا و لیگ قهرمانان را از آن خود کرده بود؛ هر چند در این فصل آبیدال کمتر از فصل پیش به میدان رفت و‌در برخی بازی ها جایش را به سیلوینیو داده بود، البته او انتخاب اول پپ در بازی های مهم به حساب می آمد.

او با بارسلونا در ادامه فصل رویایی قبل سه جام دیگر نیز به دست آورد؛ جام باشگاه های جهان، سوپر کاپ اسپانیا و سوپر کاپ اروپا، باعث شد تا حضور او در این باشگاه رویایی تر از قبل دنبال شود.

در فصل 2010 با جدایی سیلوینیو، مکسول به تیم اضافه شد تا بازی ها بین این دو تقسیم شود و البته او در پایان فصل 31 بار به میدان رفته بود و باز هم فاتح لالیگا شد.

فصل 2011 برای او با بیماری کابوس وار آغاز شد و البته مثل یک رویای شیرین برای او خاتمه پیدا کرد؛ جایی که پویول، بازوبند کاپیتانی را به بازوی او بست، تا در میان حضور 85 هزار نفر، جام قهرمانی چمپیونزلیگ را بالای سر ببرد.

سال بعد پس از عمل پیوند کبد، او حدود یک سال از میادین دور بود و پس از بازگشت به میادین تنها 5 بار لباس آبی اناری ها را پوشید و کارش را با چهارمین قهرمانی در لالیگا، در شش فصل حضور در بارسا خاتمه داد.

در جولای 2013 او بار دیگر به موناکو بازگشت، تا پس از 10 سال بار دیگر لباس تیمی را بپوشد که فوتبالش را با آن آغاز کرده بود. موناکو در آن فصل تازه توسط دیمیتری، بیلیونر روسی خریداری شده بود و با قهرمانی در لیگ 2 فرانسه، به سطح اول فوتبال باشگاهی این کشور صعود کرده بود.

موناکو در اولین فصل حضورش چیزی حدود 140 میلیون پوند هزینه کرده و ستاره های بزرگی نظیر هامس رودریگز، فالکائو، تولالان، مارسیال، کوندوگبیا، فابینیو، موتینیو و برباتف را در ترکیبش داشت. آبیدال، کاپیتان موناکو، همراه با تیمش فصل فوق العاده ای را رقم زدند و در پایان فصل به رده دوم رسیدند تا پس از سال 2005 بار دیگر به لیگ قهرمانان اروپا برسند. پس از این موفقیت آبیدال برای تمدید قرارداد با باشگاه به توافق رسید، اما تنها پس از دو روز او تصمیمش را عوض کرد و با المپیاکوس یونان قرارداد همکاری امضا کرد.

او تنها 9 بار برای تیم جدیدش به میدان رفت و پیش از اتمام فصل، بازنشستگی اش را اعلام کرد؛ او در این مورد گفت: 

یک بازیکن باکیفیت، بازیکنی است که بداند، چه زمانی موعد خداحافظی از فوتبال است و اکنون من می دانم که برای من، زمانش فرا رسیده است.

اتفاقی خوشایند برای آبیدال، درست در زمانی که خودش خواست از فوتبال کناره گیری کرد، نه اینکه عوامل دیگری مثل بیماری، باعث جدایی او از فوتبال شوند.

پس از چند سال، او‌ به عنوان سفیر بارسلونا در این باشگاه مشغول به فعالیت شد تا ثابت کند، جنگندگی و شجاعت او، می تواند برای همه افراد، الهام بخش باشد.

بیل شنکلی، اسطوره باشگاه لیورپول می گوید:

بعضی ها باور دارند که فوتبال بازی مرگ و‌ زندگی است؛ اما من به شما تضمین می دهم که فوتبال چیزی فراتر از این حرف هاست.

زندگی آبیدال در این سال ها به ما نشان داد، بعضی وقت ها، فقط بعضی وقت ها، بعضی چیزها، فراتر از فوتبالِ زیباست.

نوشته ای به قلم Dan Clark