✴روایت زندگی ب.م.م فوتبال؛ بزرگترین.مثل.مسی، دیگو مارادونا؛ بخش اول✴

شاید در آن روزهایی که مردم در کوچه پس کوچه های بوینس آیرس کودکی را می دیدند که برای جمع آوری پول و کمک به خانواده اش با توپ فوتبالی تکه تکه شده و پاهایی خسته حرکات نمایشی انجام می دهد، فکرش را هم نمی کردند روزی بر بام فوتبال جهان تکیه بزند و همه چشم ها را به خود خیره کند، اما کودک 8 ساله، سال ها بعد در میان دیدگان همه کاری کرد که تنها دوست دوران بچگی اش ( توپ فوتبال ) هم از انجام آن حرکات تعجب کرد.

دیگو در 30 اکتبر 1960 در شهر ویلا فیوریتو دیده به جهان گشود، همان طور که گفته شد او در خانواده ای فقیر به دنیا آمد و به گفته همسر سابقش گاهی اوقات شب ها گرسنه سر به بالشت می گذاشت، او از همان کودکی مهارت خاصی در کنترل توپ فوتبال و حرکت با آن داشت، به قول معروف دیگو فوتبالیست به دنیا آمده بود، ذات او پر از فوتبال بود...

پس از پشت سر گذاشتن دوران سخت کودکی کم کم به فوتبال حرفه ای روی آورد، او 15 سال داشت که به باشگاه آرژانتینوس جونیورز ملحق شد، دیگو کوتاه قامت خیلی زود پله های ترقی را پشت سر گذاشت و تنها 17 سال داشت که برای اولین پیراهن تیم ملی آرژانتین را بر تن کرد؛ او یک نیمه برابر مجارستان به میدان رفت.

مهارت او در کنترل توپ، حرکت با آن، دید وسیعش و پاس های بلند و کوتاهش مثال زدنی بود، هر کس برای اولین فوتبال او را تماشا می کرد دهانش از تعجب باز می ماند، در آن دوران ( بین سال های 76 تا 78 ) همه در آرژانتین منتظر بودند که این ستاره کوچک به تیم ملی دعوت شود و به کشور برای قهرمانی جهان کمک کند، اما همان طور که همه می دانیم دیگو اخلاق خاصی داشت، همین اخلاق به ظاهر خاص باعث گردید " سزار منوتی " مربی آن روزهای تیم ملی اسم مارادونا را از لیست مسافران جام جهانی 78 خط بزند و دیگو از تیم ملی جا ماند.

اما مارادونا کسی نبود که به این زودی ها شانه خالی کند، او به فوتبال و درخشش ادامه داد، دیگو در جام جهانی جوانان 79 درخشان ظاهر شد و به تنهایی آرژانتین را قهرمان جهان کرد، مهمی که سال ها بعد در جام جهانی بزرگ سالان تکرار کرد. او به تیم بزرگ بوکاجنیورز پیوست، در آن جا بهترین روزها و خاطرات را برای آبی های بوکا رقم زد، هیچ کس جلودار دیگو نبود او در 16 سالگی اولین دربی خود را تجربه کرد، همان جا بود که رویاهای دیگو کوچک شروع شد، رویای خریدن یک خانه برای مادرش، یک ماشین و بازی برای یک تیم بزرگ؛ او به رویاهایش نزدیک تر شده بود...

بوکا هر چقدر هم بزرگ ولی دیگر برای بازیکنی به مانند دیگو کوچک بود، پس باید او هم راه گذشتگان خود را می پیمود و به قاره سبز کوچ می کرد... بارسلونا مارادونا را با مبلغی بالا به خدمت گرفت، او دیگر همه جا شناخته شده بود، همه از دیگو انتظار بالایی داشتند، دیگو از سال 82 تا 84 برای کاتالان ها بازی کرد و توانست برای آن ها یک مقام قهرمانی در اسپانیا به ارمغان بیاورد.

حالا دیگر دنیا به بزرگی او ایمان آورده بود ، مارادونا با تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1982 حضور پیدا کرد، بازی ها برای آن ها خوب آغاز نشدند، آلبی سلسته در دیدار اول به بلژیک باخت اما آن ها توانستند با درخشش دیگو السالوادور و مجارستان را شکست دهند و به مرحله بعد راه پیدا کنند، در مرحله دوم آرژانتین مغلوب تیم های ایتالیا و برزیل شد و نتوانست از این مرحله عبور کند، جام جهانی 82 همین جا برای مارادونا به اتمام رسید.
دیگو راه زیادی هنوز در پیش داشت، هنوز فوتبال بدهی اش را با او کامل صاف نکرده بود؛ دیگو در سال 1984 اسپانیا و بندر بارسلون را به مقصد ناپل ترک کرد تا برای تیم این شهر به میدان برود؛ او در ناپولی بسیار محبوب بود، برای اولین تمرین 75 هزار نفر به ورزشگاه رفتند، به واقع او یک تنه، یک تنه این تیم را دو بار قهرمان ایتالیا کرد، مردم ناپل او را می پرستیدند، اما هم چنان دنیایی بزرگ تر و میدانی وسیع تر باقی مانده بود.
دیگو یک بار دیگر با تیم ملی آرژانتین به جام جهانی راه پیدا کرد، سال 1986 در مکزیک؛ زمانی که در یک برنامه از تراپاتونی در مورد جام جهانی آن سال ها پرسیدند، عمو تراپ گفت: "اوه، جام دیگو آرماندو مارادونا." دیگو در آن مسابقات معجزه کرد، او بار دیگر یک تنه همه را شکست داد، اما این بار در جام جهانی و در حضور ستارگانی همچون پلاتینی، ماتئوس و ...

خود مارادونا می گوید: "آن زمان همه فکر می کردند پلاتینی بهترین بازیکن جهان است و من را در رده های هفتم یا هشتم می دیدند." اما وقتی بازی های جام جهانی شروع شد، فقط یک بازیکن عالی وجود داشت؛ "دیگو آرماندو مارادونا. "

⛳برای مشاهده ادامه این مقاله روی منبع کلیک کنید.