عبور از طوفان

قرار نبود این چنین شود، نه قرار نبود. مگر همه چیز برای بارسلونا با بحران گره نخورده بود؟ با تنش، با نومیدی، با یاس، با دلهره. مگر آنها در دو دیدار سوپر کاپ برابر رئال زانو نزده بودند؟ با شکست خفت بار 1-5 که همه آن را مقدمه فروپاشی خواندند. مگر همان تک گل شان برابر دشمن قدیمی شان از روی نقطه پنالتی زده نشده بود؟

مگر نیمار برخلاف قول معاون باشگاه و اشاره پیکه نرفته بود و مدیران باشگاه را زیر باران نیش و طعنه نگرفته بود؟ مگر نگفته بود آنها را به دادگاه خواهد کشاند؟ مگر بازیکنان نام جوزپ ماریا بارتومئو را "نابیتا" نگذاشته بودند؟ همان شخصیت کارتونی.

مگر همه قول و قرارها به هیچ گرفته نشده بودند؟ کوتینیو نیامده بود و نمی آمد. هکتور بلرین و مارکو وراتی هم نمی آمدند. اینیگو مارتینز که قرار بود از سوسیداد راهی بارسا شود و در قلب دفاع کنار پیکه سی و سه ساله قرار بگیرد هم نمی آمد. همین طور ژان میشل ساری که مدیران نیس جلوی انتقالش را گرفتند و مدیران بارسا را با متلک زیر تازیانه گرفتند. هشت بازیکن در برزخ تمدید کردن و نکردن قراردادشان بودند که یکی شان مسی بود و فقط پنجاه و شش روز فرصت داشت تا بگوید در بارسا می ماند یا نمی ماند.

مگر موسی دمبله با مبلغ نجومی 105 میلیون یورو از دورتموند راهی نوکمپ نشد و در نخستین بازی اش در لیگ برابر ختافه برای آن حرکت نمایشی مصدوم نشد؟ مگر پزشکان اعلام نکردند تا ژانویه بازنخواهد گشت؟.

مگر تب رای گیری کاتالان ها برای ماندن و نماندن در اسپانیا باشگاه را درگیر ماجراهای سیاسی نکرد؟ مگر بازی برابر لاس پالماس در نوکمپ وهم زده خالی از تماشاگر برگزار نشد، و طرفداران پشت دروازه ها شعار "استعفا، استعفا" سر ندادند؟

قرار نبود این چنین شود، نه قرار نبود... حالا بارسا پس از سیزده بازی بیش از هر تیمی در لیگ گل زده: سی و چهار گل (نه گل بیشتر از رئال) و کمتر از هر تیمی گل خورده: پنج گل (شش تا کمتر از رئال و هفت تا کمتر از والنسیا که در رده دوم ایستاده).

ارنستو والورده کم حرف که به قول اسپانیایی ها به شکل غیرنرمالی، نرمال است نقش اول را برعهده گرفت. "مورچه" - لقبی که بر او نهاده اند - در دل امواج بلند و کوتاه آرام باقی ماند، بیش از حد آرام. نه به مصاحبه های ژورنالیستی صفحه پر کن تن داد و نه حریفان را به جنگ طلبید. مردانش را بی هیاهو راهی میدان کرد و پیروز شد و پیروز تا جایی که بارتومئو از او با واژه های نامتعارفی در فوتبال ستایش کرد "... او نوکمپ را لبالب از عشق کرده".

والورده روی آن نیمکت نشست و هم نقش "فرمانده" را بازی کرد و هم نقش یک "شنونده" شکیبا دل را. آمار و ارقام بازتابنده توفیق والورده نبوده اند. او اعداد را با "امید" درآمیخت و تلخ اندیشی را به "خوش بینی" بدل ساخت. او شروع به برپایی بنایی نو کرد، به بالا بردن دیواری متفاوت. او اعتراف کرد انتظار رفتن نیمار را نداشت و سپس افزود طرح هایش را بازنگری خواهد کرد. او یک مرد میانی به ترکیبش افزود و مدافعانش را کمی جلوتر کشید. ایوان راکیتیچ به فرم خوبش بازگشت و تعداد بازی های اینیستا بیشتر شدند. والورده از اینیستا در یازده از سیزده بازی لیگ بهره برده و او را در چهار دیدار اروپایی روانه میدان کرده. پائولینیو هم تدریجا با حال و هوای بارسلونا خو گرفت.

بنابراین بارسای عصر نیمار که بیشتر حمله می کرد، بدون نیمار یکپارچه تر شد. تا جایی که مسی برابر میکروفون ها رفتن نیمار را به سود بارسا خواند و بر باد رفتن مثلث " MSN " را مثبت قلمداد کرد. گفت بارسا با رفتن نیمار چاره ای جز تغییر بازی اش نداشت و دفاع تیم با رفتن نیمار باصلابت تر شده. حالا بارسا در لیگ کمتر از هر تیم گل خورده و در لیگ قهرمانان برغم همگروهی با یووه، اسپورتینگ و المپیاکوس طی پنج دیدار بی شکست فقط یک گل خورده و پیش از آخرین بازی اش صعود کرده. رکورد دوازده کلین شیت در همه رقابت ها به آنها تعلق یافته.

حالا ده بازیکن جز مسی و سوارز برای بارسا در این فصل گل زده اند. رئال پارسال با تنوع گزینه هایش به پرواز درآمد و چالش بارسا این بود ورای ترکیب یازده نفره اش گزینه دیگری را رو نمی کرد. حالا سوارز دروازه آتلتیکو مادرید را گشوده، پائولینیو دروازه بیلبائو را، آلکاسر دروازه سویا را و دنیس سوارز دروازه ختافه را.

در آغاز فصل کسی نمی دانست مسی در بارسا می ماند یا نه، ولی مسی تدریجا به والورده نزدیک شد و نزدیک تر. وقتی پابلو مافئو در دیدار با جیرونا از مسی جدا نشد و او را به بند کشید، مسی کنار زمین آمد تا با والورده حرف بزند، تا با او برای هر تغییری مشورت کند. مسی طی شش دیدار گلی نزده - و داور توپ گذشته از خط دروازه والنسیا را ندید - که از 2010 بی سابقه بوده، ولی باز هم او بود که پاس گل تساوی بخش را برای جوردی آلبا ارسال کرد تا نشان دهد ... حالا مسی قراردادش را امضا کرده که یعنی "بازیکن تک باشگاهه" باقی خواهد ماند، یعنی افسانه نوکمپ پیراهن دیگری را بر تن نخواهد کرد. قرار نبود چنین شود، ولی بارسای طوفان زده آغاز فصل حالا از قهرمانی حرف می زند، قهرمانی و نه چیز دیگر.
# متن از حمید رضا صدر