لوئیز سوارز، شکارچی که تفنگش را شکسته است!

شکارچی قهار و مخوف اروگوئه‌ای باشگاه بارسلونا، به نظر می‌رسد مدت‌هاست که شکار راکنار گذاشته و طبیعتش را به دست فراموشی سپرده باشد! چرا که او راه رسیدن به دروازۀ رقبا را به طور کل گم کرده و چون دوران کودکی‌اش، سرگردان محوطه‌های کوچک و شلوغ شده است! اتفاقی که در این سال‌ها به ندرت از لوئیز سوارز مقتدر و بانگیزه دیده بودیم.
در دوران حضور ارنستو والورده در بارسلونا، بزرگ‌ترین لطمۀ ممکن به فاز هجومی کاتالان‌ها وارد شد تا آبی‌واناری‌ها ماهیت همیشگی خود را فراموش کنند و تبدیل به تیمی نه‌چندان بانبوغ شوند که به ارائه فوتبالی معمولی بسنده کرده‌اند و هدفشان از حضور در میادین فقط کسب پیروزی است! فسلفه‌ای که هرگز کاتالان‌ها به آن قناعت نکردند، اما در عین ناباوری والورده آن را در جمع بلوگراناها نهادینه کرد!
لوئیز سوارز نیز در این اوضاع آشفته که موج نارضایتی هواداران نیز او را غرق در خود کرده بود، اعتماد‌به‌نفسش را از دست داد و در نوک پیکان خط حمله بارسلونا، مرزهای بی‌انگیزگی را در نوردید تا حتی شایعه‌های فروش او در تابستان پیش رو مطرح شود و نهنگ قاتل بلوگراناها در شرایطی بی‌سابقه قرار بگیرد، ستاره‌ای که تا سال گذشته تعیین‌گرترین مهاجم آبی‌واناری‌ها بود اما ...
سوارز تنها بازیکن متضرر شده از فلسفۀ والورده نیست! لیونل مسی نیز دیگر طراوت گذشته را ندارد و او هم از این وضع موجود کلافه به نظر می‌رسد، اما تفاوت ماجرا در این است که لئو همیشه در بهترین فرم قرار دارد و یک استثنای بزرگ در دنیای فوتبال است و هرگاه که اراده کند به میدان جنگ بازخواهد گشت، اما آیا این وضعیت برای سوارز نیز صدق می‌کند؟!
آخرین گل لوییز به مرحلۀ 1/4 نهایی رقابت‌های کوپا دل‌ری بازمی‌گردد که به لطف درخشش مسی موفق شد موقعیت گلزنی حاضر و آماده‌ای را پیش روی خود ببیند، اما این سوارز آن سوارزی نیست که حتی بدون حضور مسی، به تنهایی تعیین‌گر بود! پیش از آنکه دیگر استعدادها و دیگر ستارگان بارسلونا در فلسفۀ بیگانۀ والورده جان بدهند، شاید باید مدیران باشگاه وارد عمل شوند و جان دوباره‌ای را به تیم ببخشند، چرا که به نظر نمی‌رسد سوارز دیگر به این سادگی‌ها بتواند آمادگی دوباره‌اش را چه به لحاظ روحی و روانی و چه به لحاظ جسمانی کسب کند.