یادی از گذشته و برتری ها و کمبود ها

امروز داشتم بازی های ٢٠١٥ رو مرور کردم و چندتا چیز دیدم که قبلا بهشون دقت نکرده بودم

مثلا بازی ما با پاریس یا من سیتی؛ حداقل تو هر بازی ای که با این دو داشتیم بالای ۱۰ موقعیت صد در صد گل رو به وجود می آوردیم و حالا یا با ضعف تموم کنندگیمون یا فوق واکنش دروازبانا نتیجه با حداقل اختلاف غیرواقعی تموم میشد و از اونجایی ام که معمولا بازی برگشت نیوکمپ برگزار میشد شانس صعودمون خیلی بالا بود مخصوصا اینکه بهترین نتیجه رو تو خونه حریفا میگرفتیم و تنها دست انداز کوچولوی این مسیر بازی با بایرن بود که خوشبختانه با درخشش مسی تونستیم نتیجه ای عالی تو خونه بگیریم  و راهی مونیخ بشیم. هرچند در اون بازی دوگل از گل های حریف رو پاسخ داده بودیم ولی باید اعتراف کنیم که ۹۰ دقیقه طوفانی و طاغت فرسایی رو تو آلیانز آرنا تجربه کردیم 

چیز دیگه ای هم که باعث روون بودن بازی و هماهنگی فوق العاده بین بازیکنا شده بود این بود که به یه ترکیب ثابت رسیده بودیم و این موضوع تو لیگ قهرمانان به مراتب اهمیت خاص خودش رو نشون میداد 

همه این چیز ها رو گفتیم تا برسیم به یک سری چیزها‌...

و یکیش اینه که ما نه تنها قدرت انجام بازی روون و هماهنگ رو در عین اینکه مالکیت توپ رو داشته باشیم نداریم بلکه توان ایجاد موقعیت های زیاد در یک بازی رو نداریم و معمولا بازی های بزرگی که بردیم یا روی ضعف دفاعی حریف بوده یا اینکه تاکتیک بسته ای جلوی بارسا پیاده نشده در صورتیکه نقطه عطف بازیای ما در سال ۲۰۱۵ شکستن پرس سنگین حریف بود و برتری تاکتیکی که همیشه برای تاکتیک حریف یه ضد تاکتیک بهتر پیاده میشد و البته آمادگی مخوف ترین مثلث خط حمله یک دهه اخیر یعنی MSN 

دوم اینکه با وجود یک سال و بیشتر از ثبات کادر فنی هنوز به ترکیب ثابتی نرسیدیم و بازیکن هایی با کلاس بالا مثل کوتینیو و یا مالکوم نقش موش آزمایشگاهی رو دارن که هر از گاهی در پستی گماشته میشن و هنوز پست مشخصی ندارن و...

قصد من تخریب والورده نیست، ترس و نگرانی از اتفاقات آیندس. تنها امیدواری من‌ اینه که این مرحله رو هم‌ به سلامتی بگذرونیم حالا به هر شکلی و مربی بتونه به یک ترکیب ثابت در فصل بعد دست پیدا کنه و همینجورم از دست دادن یه سری از بازیکنا که مسلما با این وضعیت از باشگاه جدا میشن حسرتی برامون به دنبال نداشته باشه