ریسک پذیری؛عاملی همیشگی برای موفقیت های بارسا.

موفقیت های بارسا از سال 2000 به بعد رو باید مدیون کرویف کبیر و شجاعت لاپورتا در انجام پیشنهاد های کرویف بدونیم.
اولین مورد انتخاب فرانک رایکار هست.رایکارد فصل قبل از اینکه مربی بارسا بشه،تیم اسپارتا روتردام هلند رو برای اولین بار در تاریخش به دسته پایین تر فرستاده بود.پس هر کسی که متوجه انتصاب رایکارد به عنوان مربی بارسا میشد،یا از تعجب چیزی نمیگفت و یا باشگاه رو به تمسخر میگرفت.ولی این تصمیم شجاعانه جواب داد و انتخاب رایکارد استارتی شد برای موفقیت های بارسا.
مورد دوم انتخاب گواردیولا به عنوان جایگزین رایکارد هست.لاپورتا از بین مورینیوی پر افتخار که 3 سال با پورتو و چلسی انواع و اقسام جام ها رو کسب کرده بود و پپ گواردیولای جوان،باز هم به توصیه کرویف گوش کرد و گواردیولا که فقط یک فصل سابقه مربی گری در باسا بی رو داشت رو به عنوان مربی انتخاب کرد که بهترین تیم تاریخ فوتبال رو به فوتبال معرفی کرد.
مورد سوم به شجاعت گواردیولا و فروش ستاره هایی مثل رونالدینیوی دوست داشتنی،دکو،یحی توره،ساموئل اتوئو و تیری هانری بر میگرده.
گواردیولا طی دو سال اولش همه این ستاره ها رو فروخت و با اعتماد به لاماسیا و بازیکنان جوان تر موفق شد طلایی ترین دوران بارسا رو رقم بزنه.
اما مورد چهارم انتخاب تیتو ویلانوای فقید بود.تیتو ویلانوا که به عنوان مربی فقط سابقه دستیاری پپ و هدایت تیم پارافروگل رو داشت،یک ریسک برای جانشینی گواردیولای بزرگ بود.ولی تیتو با وجود بیماریش تونست بهترین آمار باشگاه در لالیگا رو رقم بزنه.
مورد پنجم انتخاب تاتا مارتینو به عنوان مربی بارسا هست.شاید خیلیا فکر کنن که تاتا مربی خوبی نبود ولی وقتی به تیمش(چه از لحاظ سبک و چه از لحاظ آمار) نگاه میکنید،متوجه میشید بازی های بسیار هجومی و جذابی رو به نمایش میگذاشت که حاصلش 18 برد و یک مساوی در 19 بازی اول لالیگا بود.ولی از نیم فصل دوم با طوفان مصدومیت که مهم ترین هاش هم مصدومیت 9 ماهه والدز و مصدومیت 2 ماهه مسی بود و علاوه بر اونها مصدومیت های گاه و بی گاه فابرگاس،سانچز،نیمار،ژاوی،اینیستا و پویول باعث شدن بارسا اقتدارش رو از دست بده و اون سال فقط یک سوپرکاپ کسب کنه(در لالیگا هم با اشتباه داور روی گل مسی قهرمانی از دست بارسا رفت)که در نهایت به اخراج تاتا منجر شد.
اما مورد ششم که خیلی مهم بود به انتخاب لوئیز انریکه به عنوان جانشین تاتا برمیگرده.چون باشگاه با توجه به اینکه فصل قبلش موفقیت زیادی از لحاظ جام نداشت،باید بهترین گزینه رو انتخاب میکرد که زوبی زارتا(مدیر ورزشی اونموقع و اسطوره باشگاه) و پویول(که تازه دستیار زوبی زارتا شده بود) با انتخاب لوئیز انریکه که با رم و سلتا نتایج متوسطی رو کسب کرده بود،باز هم شگفتی همه رو به دنبال داشت و البته انتقادهای زیادی که به زوبی زارتا و پویول وارد شد.ولی بارسای لوئیز انریکه تونست با کسب سه گانه دهن همه منتقدین رو ببنده و انتخاب درست زوبی زارتا و پویول رو نشون بده.
مورد هفتم باز هم به زمان زوبی زارتا و پویول برمیگرده که اونها برای جایگزینی والدز،به تراشتگن جوان و براوو که دروازه بان سوسیه داد بود اعتماد کردند و بهترین نتیجه رو هم گرفتن.خیلیا میگفتن باید یک دروازه بان بزرگ جذب میشد ولی انتخاب این دو نفر باعث شد که باز هم نتقدین ساکت بمونن.
همونطور که میبینید مهم ترین موفقیت های باشگاه از تصمیمات شجاعانه و پر از ریسک بوجود اومده.این مطلب رو نوشتم،چون خیلی از دوستان مخالف اومدن مربی هایی مثل روبرت مورنو،ژوای و گارسیا پیمنتا و همچنین جایگزین کردن سوارز و سرخیو بوستکس و دیگر بازیکن های سن بالای تیم هستن.چون معتقدن باشگاه باید از افرادی استفاده کنه که ثابت شده هستند.ولی من با این پست میخواستم بگم که باشگاه ما مهم ترین موفقیت هاش رو از ریسک و تصمیمات شجاعانه به دست اورده.
امیدوارم خوشتون اومده باشه.ممنون که مطالعه کردید.