داستان فراموش شده فرشته نجات هلندی بارسلونا

بسیاری فوتبال بارسلونا را برگرفته از طرز تفکر هلندی ها می دانند. افرادی چون کرایوف، فن خال و رایکارد که هر کدام در بازه ای هدایت آبی و اناری ها بر عهده داشتند.شاید دوران حضور فرانک رایکارد خصوصا اوایل دوران حضورش یکی از سخت ترین بازه های تاریخ باشگاه بوده باشد. زمانی که لاپورتا و سایر مدیران دست به تغییر نسلی عجیب زدند. تغییر نسلی که پایه گذار اصلی آن کرایوف بود. بها دادن به لاماسیا و تیم های پایه سبب شد تا بارسلونا جزو بزرگ ترین تیم های اروپا و دنیا بایستد و تعظیم همگان را بگیرد. اما یک هلندی دیگه نیز نامش جا مانده است. ادگار داویدز. او تنها 19 بازی برای بارسلونا انجام داد اما تاثیرش اونقدر عظیم بود که نمیتوان نادیده گرفت.
اوایل قرن جدید بود و رئال مادرید در حال ایجاد یک کهکشان روی سیاره زمین بود و بارسلونایی ها گیج و مبهوت تنها بازیکنان بزرگ این تیم را نگاه می کردند. نوبت تغییر رسیده بود. شکست در ال کلاسیکوی دسامبر سال 2003 اولین قدم برای تغییر بود.بارسلونا بازیکنان بزرگی در ترکیب خود داشت و رایکارد هم مربی بزرگی بود اما گویی چیزی در تیم لنگ می زد. کلایورت و گارسیا خط حمله زهراگینی را ساخته بودند. در دفاع کارلوس پویول در اول جوانی می تاخت. لوییز انریکه و فیلیپ کوکو و حتی رونالدینیو در میانه زمین و پست وینگر می درخشیدند اما بارسلونا نمی برد. فصل 04-2003 آغاز شده بود و بارسلونا در 19 بازی نخست بسیار بد بود. رتبه هفتم تا پایان نیم فصل اول عملکرد پسران رایکارد بود. بارسلونا از رتبه دوازدهم خود را به این جایگاه رسانده بود. حتی ژاوی و ساویولا هم کاری از پاهایشان ساخته نبود. رایکارد تحت فشار عجیب رسانه ها قرار داشت اما او یک هلندی است و تنها زیر فشار به بازده 100 درصد می رسد. رایکارد نقطه ضعف تیم پر ستاره اش را می دانست. یک هلندی راه علاج درد بود. یک هلندی با ظاهری عجیب که در یوونتوس توپ می زد. ادگار داویدز اولین بازیکن عصر جدید بود که با ظاهر عجیب و جالبش به میدان می رفت. مو های بافته شده و عینک بی مانند او . حتی اگر بازی هایش فراموش شوند،تیپ و ظاهرش فراموش نخواهند شد. در یوونتوس اوضاع برای داویدز خوب پیش نمی رفت. مارچلو لیپی دیگر علاقه چندانی به استفاده از هافبک 30 ساله اش نداشت. پس او در نیم فصل چمدان هایش را بست، یک بلیط به طرف بندر بارسلون گرفت و به صورت قرضی به بارسلونا پیوست.
اولین بازی داویدز با پیراهن بارسلونا در ژانویه 2004 بود. یک تساوی 1 بر 1 مقابل اتلتیک بیلبائو شروع درخشانی برای داویدز حساب نمی شد اما از همان اول هم نشانه های تغییر چشم ها را خیره می کرد. چند روز بعد پیروزی 1 بر 0 مقابل سویا در شهر سویل سر آغاز نه پیروزی متوالی بود که بارسا را به رتبه سوم رساند. هفته بعد نوبت بدرقه تیم آلباسته با 5 گل بود که سهم داویدز یگ گل بود. تک گلی که زیاد به چشم نمی آمد چون نقش داویدز در بارسا فراتر از گلزنی بود. نقش او مانند نقش پیچ آخر یک ماشین بود که بدون آن پیچ ماشین به کار نمی افتاد. در 19 بازی نیم فصل اول، بارسا 25 گل خورده بود اما این آمار پس از حضور ادگار تا پایان فصل به 14 رسید. نقش او در خط حمله هم چشمگیر بود. 26 گل در 19 بازی نیم فصل اول به 36 گل در 19 بازی نیم فصل دوم تبدیل شد.
با وجود او ژاوی رو به بازی کوتاه و پاس های طلایی خود آورد و مسئول جنگیدن و حمایت از بازیکنان به داویدز رسید. روند شکست ناپذیری بارسلونا برای هفت بازی دیگر ادامه داشت که 5 بازی از این 7 بازی پیروزی را به همراه داشت. فصل به آخر نزدیک می شد و بارسلونا در دیداری تعیین کننده در آوریل 2004 رهسپار برنابئو شد و به مصاف رئال مادرید رفت. بازی فوق العاده داویدز در آن بازی و از کار انداختن زیدان و حملات رئال مادرید و راه انداختن تیم از عقب هیچگاه از یاد هواداران پاک نخواهد شد. داویدز دقیقا همان پیچی بودی که در بازی ماه دسامبر(ال کلاسیکوی رفت) سر جایش نبود. پیروزی تعیین کننده در پایتخت سبب شد تا بارسلونا بتواند در انتهای فصل به رتبه دوم برسد. آن هم تنها با 5 امتیاز کمتر نسبت به تیم اول والنسیای رافا بنیتز.
در آخر فصل مرد هلندی به دوران کوتاهش در بندر بارسلون پایان داد و به اینتر ایتالیا پیوست. 14 برد و 2 شکست و 3تساوی ثمره حضور او در 19 بازی بارسلونا بود اما میراث داویدز در کاتالونیا بیش از اعدادی هست که می بینید. نقش او دز زمین بیشتر بازی بدون توپ بود و در بازی به چشم همه نمی آمد.همچنین از نقش ذهنی او و کمک به آزاد سازی بازیکنانی چون رونالدینیو و ژاوی در آن بازه هم نمی توان گذشت.