گواردیولا نمی تواند پاریس را ببرد

شاید تعجب برانگیز باشد ولی باید بگویم هیچ تیمی بدون کمک پاریسی ها تا به حال پاریس را نبرده ! بله بدون کمک پاریس ; بگذارید بحث را با دلیل پیش ببریم

بیایید به بازی با سیتی برگردیم , به ترکیب نگاه کنید همه ی ما در این سال ها پاریس با خرید های گران قیمت و ستاره به یاد می اوریم ; ستارگانی بی نظیری مثل نیمار امباپه ایکاردی و... ولی حواسمان نیست به قسمت دفاعی تیم نگاه کنیم آیا در این چند سال بازیکن دفاعی خارق العاده به پاریس پیوسته؟
به اسم خرید ها نگاه کنید فلورنزی باکر دنیلو پریرا دیالو اندره هررا ; کدام یک از اینها یک ستاره بزرگ است ؟ حتی زوج دفاعیشان شاید بازیکنان بسیار خوبی باشند ولی هیکدام رهبر و ستاره بزرگ بی چون چرا نیستند .
اگر دو تیم به اصطلاح از این لحاظ بررسی کنیم متوجه عدم برنامه ای کاربردی در پاریس خواهیم شد . انگار مدیریت تیم پاریس از خرید بازیکن فقط گران خریدن و اسم بازیکن را دیده و هیچ برنامه هدفمندی نداشته وگرنه این مدل خریدن هیچ توجیحی ندارد. خرید بدون اینده نگری نتیجه ای جز این ندارد

وابستگی به چند بازیکن خاص. همیشه دیده ایم وابستگی به یکی دو بازیکن همیشه یک تیم را دچار اسیب کرده است نمونه اش در بارسا وابستگی تیم به مسی نه تنها باعث این شده که موقع نبودش یا مهارش , بارسا با سختی ببرد یا حتی ببازه بلکه در بازیکنان هم به امید او بازی می کنند و در مواقع سختی بازیکنان و همچنین هواداران از او انتظار ایجاد تغییر دارند و بقیه بازیکنان تمام تلاش خود را شاید به کار نگیرند و به نوعی بدون او بازی کردن بلد نباشند. این مسئله درباره پاریس هم صدق می کند انها به نبمار و امباپه بسیار وابسته اند و وقتی یکی نباشد و دیگری روزش نباشد مثل بازی با سیتی می باشند.

و اما مهم ترین مسئله , بازیکنان و جو تیم.
تیمی در یک لیگ یک تیمه بازی می کند کم کم وقتی می بازد نمی تواند قبول کند قبول کند که کسی از انها بهتر هم هست و به دنبال دلیل می گردند که تقصیر ان بیاندازند به گونه ای لوس شده اند.
انها بارها دیده ایم در این چندسال که تا عقب میوفتند تا اتفاقی می افتد سریع عصابشان و روانشان بهم می ریزد و نظم خود را از دست می دهند و روحیه خود را می بازند و درگیری ایجاد می کنند و یا سر یک مسئله کوچک به سمت داور به صورتی ناباورانه هجوم می اورد .
همچنین حاشیه های متعددی که بازیکنان ایجاد می کنند . انگار خودشان هم از این حاشیه یدشان نمی اید و تبدیل به افرادی شده اند که فقط به فکر خوشگذرانی اند مانند پارتی جنجالی که چند ماه پیش جنجال به پا کرده بود که بازیکنان پی اس جی در ان حضور داشتند . انها اکنون به فکر تفریح اند و اصلا اون روحیه یک تیم را ندارند و مدام با هم در حال دعوا هستند و این جو هر بازیکن جدیدی را که وارد این باشگاه می شود تاثیر می گذارد .
این مسئله تقصیر مدیریت و مربیان است که نتوانسته اند یک تیم را از لحاظ روحیه قوی بسازند ; توخل پوچتینو بلان امری همه این ها مربیان بسیار خوبی هستند ولی هیچ کدام نتوانسته اند جو و ذهنیت تیم را که از ریشه خراب است را بسازند و مدیریت که هیچ سختگیری ای روی انها در زندگیه حرفه ایشان و حتی انتحابشان نداشته .
انها به یک مربی که با انها دوست باشد یا مهربان باشد ندارند بلکه به یک فرمانده نظامی نیاز دارند کسی که از او حساب ببرند و او اگر خطایی صورت گرفت با او برخورد سختی داشته باشد و تعارف نداشته باشد و از این نازک نارنجی بودن درشا بیاورد.

تمام این به من این را می گوید که انگار پاریس در تلاش برای شکست خودش بوده نه گرفتن جام. البته اضافه کنم هیچ فردی به توانایی پپ یا امثالش شک ندارد و ان ها مشکلات را یافته و از انجا ضربه زده اند ولی خودش پاریسی ها هم کمک کرده اند.
در آخر می خواهم برای حسن ختام حرف به ناصر خلیفی یک چیز بگویم :
خرج کردن و مربی عوض کردن جام نمی اورد بلکه برنامه ریزی و تصمیمات درست و هدفمند می تواند جام بیاورد و به قول یوهان کرایوف کیسه پول گل نمی زند.

مرسی از وقتی که برای متن من گذاشتید اگر نقدی دارید بیان کنید