1361-گرم کردن ، پس از گرم کردن و گرم کردن مجدد در مورد ورزشهای تیمی.

منبع : سایت barcainnovationhub.com
تاریخ انتشار : 20/01/2021
نوسینده : خاویر اس. مورالس

گرم کردن با بهبود عملکرد و کاهش خطر آسیب نقش مهمی در ورزش دارد . رابطه آن با عملکرد بسیار مهم است که از دهه 1930 مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف اصلی آن کاهش سختی در عضلات و مفاصل ما است، جریان خون محیطی را تحریک می کنند ، دمای عضله را افزایش می دهند و هماهنگی حرکتی را بهبود می بخشند.

در مواردی که هر یک از این اهداف محقق نشود ، هدف اصلی محقق نخواهد شد. یک گرم شدن خوب می تواند به بهینه سازی عملکرد برای مسابقه کمک کند. یک بررسی سیستماتیک با متاآنالیز نشان داد که بهبود عملکرد پس از گرم شدن در 79٪ موارد مورد مطالعه اتفاق می افتد ، که بسته به مطالعه از 1٪ تا تقریبا 20٪ افزایش دارد. علاوه بر این ، فقط در 3 ٪ موارد ، عملکرد پس از گرم شدن کاهش می یابد ، زیرا گرمایش انجام شده برای فعالیتی که باید انجام شود مناسب نبود .

برای گرم شدن بهینه ، باید جنبه های خاصی از وظایف را که برای شروع انجام می شود ، ذکر کنید. به عنوان مثال ، یک مطالعه سعی کرد تا گرم کردن ، متشکل از 12 جک پرشی ، را بر روی سرعت ، قدرت و دقت تجزیه و تحلیل کند. آزمایشات انجام شده روی دوچرخه با سرعت بالا بود ، حداکثر فاصله با پرتاب یک توپ بیس بال و تعداد پرتاب های آزاد انجام شده. با این حال ، با توجه به اینکه گرمایش جنبه های خاصی از آزمایشات که بعداً برگزار می شود را شامل نمی شود ، نمی توان انتظار داشت که عملکرد بهتر شود. و در واقع ، هیچ تفاوتی بین انجام آن گرم شدن و گرم نکردن در عملکرد در تست های مختلف وجود دارد.

یکی دیگر از جنبه های مربوط به گرم شدن که می تواند عملکرد ورزشکار را تحت تأثیر قرار دهد ، فاصله زمانی بین پایان خود گرم شدن و شروع مسابقه است که به عنوان گرم کننده شناخته می شود. بسته به شدت و مدت زمان گرم شدن ، اگر مدت زمان پس از گرم شدن به اندازه کافی باشد تا بتوانید ذخایر کراتین فسفات را ایجاد کنید (5 دقیقه تمرین) ، عملکرد ممکن است بهبود یابد. همچنین مهم است که دمای بدن کاهش پیدا نکند ، که بسته به شدت و مدت زمان گرم شدن و شرایط آب و هوایی ، 15-20 دقیقه بعد شروع می شود.

به همین دلیل ، دیوید بیشاپ ثابت کرد که فاصله ای بیش از 5 دقیقه اما کوتاه تر از 15-20 دقیقه احتمالاً بیشترین اثر ارژوژنیک را بر عملکرد در کوتاه مدت ایجاد می کند. همچنین توجه ویژه ای به وقفه های دو نیمه در ورزش های گروهی شده است. اغلب ، در طول نیمه وقت ، ورزشکاران فقط آب می نوشند و به دستورالعمل های فنی مربی در حالت استراحت گوش می دهند ، که باعث کاهش فعالیت عضلات و دمای بدن می شود و باعث کاهش عملکرد و افزایش خطر آسیب می شود.

با توجه به اهمیت آن ، بسیاری از محققان بررسی کرده اند که چگونه این دوره استراحت بر عملکرد نیمه اول مسابقه تأثیر می گذارد و استراتژی های مختلف ، معروف به گرم شدن مجدد ، برای جلوگیری از تغییرات منفی که در نیمه وقت رخ می دهد.

گرم شدن برای دستیابی به عملکرد مطلوب ضروری تلقی می شود ، اما شواهد علمی کافی برای تأیید اثر بخشی آن در شرایط خاص وجود ندارد. برای آن ، یک بررسی منظم اخیر در مجله معتبر Sports Medicine منتشر شده است ، که دکتر Mikel Izquierdo در آن شرکت کرده است ، ارزیابی اثرات بالقوه استراتژی ها در هنگام گرم کردن ، پس از گرم کردن و گرم کردن مجدد بر عملکرد منفجره اقدامات در ورزش های گروهی .

این بررسی شامل 30 مطالعه بود که 19 مورد در مورد گرم کردن ، 5 مورد در مورد گرم شدن و 6 مورد در مورد گرم کردن مجدد بود. نویسندگان مشاهده کردند که یک گرمایش متشکل از 8 سری دو سرعت 60 متر ، توانایی دو سرعت را بهبود می بخشد. همچنین ، 7 دقیقه تمرین پویا پس از 5 دقیقه آهسته دویدن ، عملکرد دو سرعت ، پرش و چابکی بهبود یافته است. به نظر می رسد استفاده از بازی ها در فضاهای محدود نیز یک استراتژی معتبر است ، خصوصاً برای عملکرد در تست های پرش. در این موارد ، گرم شدن با استراحت غیرفعال (2-10 دقیقه) قبل از شروع مسابقه همراه بود.

هنگامی که آنها در این مدت نشسته بودند ، بین 4 تا 6 درصد از توانایی دوی سرعت خود و بین 12 تا 20 درصد از توانایی پرش خود را کاهش دادند. در طی این گرم شدن ، استراتژی هایی مانند ایستادن ساده یا استفاده از پتوی حرارتی نتایج بهتری نسبت به استراحت ساده به همراه داشت. اگر فاصله بین پایان گرم شدن و آغاز مسابقه بیشتر از 15 دقیقه باشد ، انجام اقدامات انفجاری به عنوان راهی برای فعال سازی مجدد موثرترین رویکرد است. در طول نیمه وقت ، وقتی بازیکن نشسته بود ، کاهش عملکرد مشاهده شد.

پتوهای حرارتی به عنوان یک استراتژی برای گرم کردن ، تأثیر بهتری نسبت به استراحت در سرعت و سرعت پرش ایجاد کردند. در همین حال ، فقط تمرینات غیر عادی برای عملکرد مضر بودند و تأثیر بدتری روی سرعت و پرش نشان می دادند.

نتیجه گیری در ورزش های نخبه ، تفاوت بین برد و باخت بسیار اندک است و این پیشرفت های حاشیه ای در عملکرد می تواند تعادل را به سود ما رقم بزند. به همین دلیل ، مربیان و فیزیولوژیست ها بیشتر فصل را در تلاش برای برنامه ریزی استراتژی هایی هستند که می تواند به بهبود نتایج و همچنین به حداقل رساندن خطر آسیب کمک کند. همانطور که دیدیم ، نشسته یا ایستادن قبل از مسابقه می تواند واقعاً تفاوت ایجاد کند.