همه چی از اون شب کذایی شروع شد.کلیدو انداختم و وارد خونه شدم.دنیلا روی مبل بود و انگار خیلی منتظر من بود. جو خونه درست مثل تایتانیک شده بود و بن هم تخت خوابیده بود.
دنیلا با لحنی بسیار لانا گونه ،به من گفت: یه دخترمون نشه؟
من هم گفتم:عزیزم این کمره،شاه فنر که نیست.
دنیلا هم گفت:انقدر سس شعر نباش مارک. قبول نکنی ،مهریمو میزارم اجرا و کیونتو رو مورد عنایت قرار میدم.
خلاصه من هم قبول کردم و از اون شب به بعد دیگه این کمر ،کمر نشد. ضربه آخر رو هم در تیم ملی خوردم و دیگه کمر به گاج رفت. تف بهش😔