تویی که حالا با چشمانی اشکبار و چانه ای لرزان کفش هایت را آویزان کردی، همان بودی که درست زمانی که نیاز داشتم شجاعت را یادم دادی. یادم دادی چگونه از نفرت عشق بسازم. یادم دادی چگونه وقتی از چیزی ترسیدم، مستقیم به چشم هایش نگاه کنم و مانند خودت دستانم را برایش باز کنم.
تو چیزهایی را به سادگی یاد من دادی که زندگی با سختی به من می آموخت...
حتی اگر خداحافظی کنی،
تو ستاره خاموشی ناپذیری زلاتان.
بهترین ها برای تو. 🥲♥️