تاریخچه بارسلونا؛ حادثه بطری های سانتیاگو برنابئو در دهه هفتم!

اختصاصی بارسانیوز - در ادامه بررسی تاریخچه پرافتخار باشگاه بارسلونا و پس از ارائه دهه ششم، به بررسی سیر تحولات باشگاه در دهه هفتم خواهیم پرداخت.

در طول دهه هفتم، بارسلونا شاهد سیر چشمگیر روند افزایشی تعداد اعضای خود بود در حالی که علی رغم آن، باشگاه در قهرمانی غنی بود. در همان سال ها ایالت کاتالونیا مهاجران زیادی را پذیرا شد تا بارسلونا نقشی مهم در ادغام این افراد در جامعه ایفا کند.

در طول این دهه، موفقیت های نامنظم باشگاه در قهرمانی و گذراندن دوره فقر اقتصادی که تا حدودی علت آن هزینه ساخت و ساز استادیوم نیوکمپ عنوان شد، باعث گشت تا باشگاه قادر به جذب بازیکنان بزرگ نباشد که این مسئله در نتایج بارسلونا نیز منعکس گشت. در طول این دهه، بارسلونا به قهرمانی لیگ نرسید و آخرین قهرمانی مربوط به فصل 1959/60 می شد.

شادی سگارا بابت قهرمانی در لیگ در نیوکمپ در فصل 1958/59

رشد عظیم اجتماعی کاتالونیا

در طول دهه هفتم از قرن 20 و تاسیس باشگاه بارسلونا، باشگاه شاهد افزایش چشمگیر جمعیت مردم کاتالونیا به میزان 1.200.000 نفر بود که تا حدودی به موج عظیم مهاجران از جنوب اسپانیا به ایالت کاتالونیا مربوط می شد. بنابراین با توجه به روحیه دموکراتیک ایالت کاتالونیا، مردم دوستی و سیاست های ضد اسپانیایی مجذوب این منطقه شدند و به آنجا مهاجرت کردند. همچنین در طی این مجذوب شدن مردم، باشگاه بارسلونا نیز با فعالیت های خود تاثیر ویژه ای بر شناساندن مردم کاتالونیا به سایر مناطق اسپانیا داشت.

اما این مهاجرت به کاتالونیا چیز تازه ای برای مردم این ایالت نبود چون آن ها در سال 1920 بابت مهاجرت مردم از والنسیا، مورسیا و آراگون به این ایالت آن را تجربه کرده بودند و همچنین قبل از ان که مردم از سایر کشورها به این ایالت می آمدند از جمله خوان گمپر موسس سوئیسی باشگاه بارسلونا که مهارجت او باعث شکل گیری چنین تاریخچه عظیم و پرافتخاری شد.

پخش تلویزیونی

دوربین تلویزیون کاتالونیا در نیوکمپ در سال 1959

در طول این دهه فوتبال برای اولین بار به صورت منظم از طریق تلویزیون پخش شد به صورتی که پخش آن در سال 1959 استارت خورد. به دلیل گران بودن تلویزیون در آن دوران، اولین بازی های بارسلونا در مغازه ها برای جمع کردن مردم پخش می شد و اکثریت مردم از نعمت دیدن بازی از طریق این جعبه جادویی در خانه های خود بی بهره بودند و به همین دلیل از پشت شیشه مغازه، کافه ها و رستوران ها به تماشای آن می پرداختند.

خداحافظی با نسل طلایی

در سال 19*61 بارسلونا در فینال جام اروپا در برن شکست خورد تا این آغاز دوره ناموفقیت امیز آبی اناری ها باشد. در ان دوره عصر طلایی جام های قهرمانی و به ویژه 5 قهرمانی معروف در یک فصل و دوره شکوهمند هلنیو هررا به پایان رسیده بود. در پایان فصل در این سال لادیسلاو کوبالا نیز به دلیل وضعیت نامطلوب اقتصادی باشگاه از بارسلونا خارج شد و به اینتر میلان پیوست تا به این صورت سیر خروج ستاره ها آغاز گردد.

همچنین آنتونی رامالتس دروازبان بزرگ بارسلونا نیز به دنبال خروج کوبالا، تخادا و زیبور از جمع آبی اناری ها جدا شد و زمانی که سگارا نیز در پایان فصل 1964/65 بارسلونا را ترک کرد مشخصا پایان عصر طلایی بارسلونا محقق شد.

مراسم خداحافظی سگارا از بارسلونا در فصل 1964/65

شعار "بارسلونا فراتر از یک باشگاه"

با ورود رئیس جدید باشگاه به نام نارسیس د کارراس، او در طول سخنرانی خود در 17 ژانویه 1968 بیان کرد:

"بارسلونا چیزی فراتر از یک باشگاه است."

و بعد از مدت زمانی کوتاه این به شعار "بارسلونا فراتر از یک باشگاه" تبدیل شد. پسر او به نام لوئیز به یاد دارد که پدرش نسخه ای از آن متن سخنرانی را کپی کرده بود کاری که پدرش به صورت معمول در هیچ یک از متن های سخنرانی خود این کار را انجام نمی داد. اگرچه که تصور اینکه گوینده این شعار بتواند تاثیرات شعار خود را ببیند غیر ممکن بود اما این شعار هنوز هم بر زبان ها جاریست و افتخار آفرینی های بارسلونا در طول دهه های بعد اثبات کرد که نارسیس از رخ دادن اتفاقات بزرگ برای باشگاه آگاه بود.

مرگ خولیو سزار بنیتز

مرگ ناگهانی خولیو سزار بنیتز در سن 27 سالگی در 6 آوریل 1968 یکی از غمناک ترین روزهای تاریخ هواداران باشگاه بارسلونا را تا به آن روز رقم زد. مرگ او ضربه سختی به تیم و هم تیمی های او وارد آورد چون بارسلونا برای مقطعی به هیچ وجه بازی های خوبی را ارئه نمی داد.

نکته جالب روز مرگ بنیتز، فوت او یک روز قبل از بازی بارسلونا و رئال مادرید بود که بازی لغو گردید. در روز تشییع جنازه او، هزاران هوادار بارسلونا ببرای وداع با بنیتز گرد آمدند.

فینال بطری ها!

فینال جام حذفی اسپانیا مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو به فینال بطری لقب گرفت. علت نام گرفتن این لقب بابت حادثه ای است که تنها چند دقیقه پس از پایان مسابقه رخ داد که تماشاگران رئال مادرید بطری های شیشه ای آب را بر سر بازیکنان بارسلونا انداختند چون بارسلونا با پیروزی 1-0 قهرمانی شکوهمندی را در سانتیاگو برنابئو رقم زده بود.

بازیکنان کلیدی در دهه هفتم

فران اولیویا

فصول حضور در بارسلونا: 1956-69

تعداد بازی: 500

گل: 1

افتخارات

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

3 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60، 65/66)

4 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1956/57، 58/59، 62/63، 67/68)

او متولد سال 1936 در بارسلونا است که یکی از بزرگ ترین کاپیتان های تاریخ باشگاه بارسلونا به شمار می رود و با انجام 500 بازی در خط دفاعی یکی از پر بازی ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بارسلونا به شمار می رود که تنها یک گل را به ثمر رساند.

اولیویا با درخشش در هدایت بارسلونا کاپیتانی تیم ملی اسپانیا را نیز برعهده داشت و با کاپیتانی او بود که اسپانیا در سال 1964 به قهرمانی جام ملت های اروپا رسید. او به عنوان یک مدافع جوان در سال 1956 وارد بارسلونا شد و تنها یک فصل منتظر ماند تا به عضوی کلیدی از تیم تبدیل گردد که موفق شد تا 42 بازی را در پست دفاع چپ بازی کند. این مدافع جوان با حرکات ایمن، ساده و بازی موفق خود توانست نظر دومنیک بالمانیا را به خود جلب کند و در کنار جنسانا، ورگس و کول در خط دفاعی بارسلونا بازی می کرد.

او بجز اولین فصل خود و فصل 1963/64 در پست دفاع مرکزی بازی کرد و به همان میزان موفق بود. او در سال 1969 از بارسلونا جدا شد و بین سال های 1989 تا 1993 عضو هیئت مدیره باشگاه بارسلونا به همراه جوزپ لوئیز نونیز بود.

اواریستو د ماکدو

فصول حضور در بارسلونا: 1957-62

تعداد بازی: 226

گل: 178

افتخارات

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

1 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (58/59)

اواریستو متولد 1933 در ریو دوژانیرو برزیل یکی از بهترین بازیکنان غیر اسپانیایی باشگاه بارسلونا بود که در گلزنی قهار به شمار می رفت. او که پنج فصل در بارسلونا توپ زد توسط مدیر فنی باشگاه به نام جوزپ سامیتیر کشف شد و به بارسلونا پیوست و با میانگین 0.8 گل در هر بازی نشان داد که جوزپ در خصوص او اشتباه نمی کرد.

او مهاجمی خطرناک بود که با ضربات مرگبار خود با هر دو پا گل های فراوانی را برای بارسلونا به ثمر رساند. او همچنین ضربات سر قدرتمندی را نیز داشت و با سرعت بالای خود در نبردهایش با مدافعان حریف شجاعانه عمل می کرد و عملکرد خوبی در کنار الوگیو مارتینز داشت. در قسمت قبل، ماجرای صحبت اواریستو و تمجید او از الوگیو پرداخته شد.

یکی از تاریخی ترین لحظات او در بارسلونا گل او با کف پا در سال 1960 بود که رئال مادرید را از جام یوفا حذف کرد ولی در سال 1962 با ترک بارسلونا به رئال مادرید پیوست.

ساندور کوچیس

فصول حضور در بارسلونا: 1958-66

تعداد بازی: 235

گل: 151

افتخارات

2 عنوان قهرمانی لیگ (1958/59، 59/60)

2 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1957/58، 59/60)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (58/59، 62/63)

سر طلایی باشگاه بارسلونا عملکردی فوق العاده در نبردهای هوایی داشت که یکی دیگر از مجارستانی های بزرگ تاریخ باشگاه بارسلونا شد. او در سال 1929 در بوداپست به دنیا امد و در سال 1979 در بارسلونا فوت کرد. او در سال 1956 پس از مداخله نظامی شوروی از مجارستان فرار کرد.

دو سال پس از مهاجرت او به کاتالونیا، او همراه با هموطن خود زولتان زیبور با بارسلونا قرارداد امضا کرد زمانی که هر دو برای باشگاه سوئیسی Young Fellows توپ می زدند. بجز ضربات سر فوق العاده خود، او از شوت های بی نظیر و قدرتمندی نیز برخوردار بود که با هر دو پا این کار را انجام می داد.

او همچنین در دریبل هایش نیز مهارت داشت و با هوش بالای خود از قدرت بازی خوانی خوبی بهره مند بود و بابت بازی های خوبش توسط مردم ستایش می شد. اما بزرگ ترین نا امیدی او در سال 1961 رقم خورد که در فینال جام اروپا در شهر برن ناکام ماندند یعنی در همان جایی که ساندور هفت سال قبل به همراه تیم ملی مجارستان فینال جام جهانی 1954 را به آلمان غربی واگذار کرد. 

سالوادور سادورنی

فصول حضور در بارسلونا: 1961-76

تعداد بازی: 464

افتخارات

1 عنوان قهرمانی لیگ (1973/74)

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

3 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1962/63، 67/68، 70/71)

دروازبان اسطوره ای اسپانیایی باشگاه بارسلونا، باتوجه به کیفیت و مهارت های فوق العاده خود، 15 فصل در بارسلونا حضور داشت و آرامش را برای بازیکنان تیم به وجود آورده و همچنین دروازبانی خجالتی بود. او که به عنوان جانشین رامالتس به بارسلونا آمده بود، سال های پرافتخاری را در بارسلونا گذراند.

او سه جایزه زامورا را با کمترین گل دریافتی در لیگ اسپانیا در فصل 1968/69، 1973/74 و 1974/75 به دست آورد. او همچنین قهرمان فینال بطری ها در جریان پیروزی 1-0 مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو لقب گرفت.

اما در نهایت در سال 1976 او علی رغم بهره مندی از آمادگی خوب جسمانی پس از بی علاقگی وایس ویلر تصمیم به بازنشستگی گرفت و به تیمی دیگر منتقل نشد. در 1 سپتامبر همان سالف باشگاه بازی دوستانهای را برای او برابر تیم Stade Reims برگزار کرد که در ان دیدار بارسلونا به پیروزی 2-0 دست یافت.

خسوس ماریا پردا

فصول حضور در بارسلونا: 1961-69

تعداد بازی: 316

گل: 110

افتخارات

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1962/63، 67/68)

خسوس متولد بورگوس کشور اسپانیا است که در سال 2011 در بارسلونا فوت کرد. او به عنوان یکی از نوابغ فوتبالی باشگاه بارسلونا یاد می شود چون از توانایی های فنی فوق العاده ای بهره مند بود که از سوی هوادارن لقب " Chus" داشت هرچند که هم تیمی های او، او را بابت اخلاقش در درون زمین باروت خطاب می کردند.

او یکی از نوابغ باشگاه بارسلونا بود که در کنار جوزپ ماریا فوسته هافبک فوق العاده بارسلونا همکاری خوبی را ترتیب داده بودند که حاصل کار او به ثمر رساندن 110 گل در 316 بازی شد.  او در سال 1961 به بارسلونا پیوست و 8 فصل در بارسلونا علی رغم بحران اقتصادی باقی ماند که حاصل ان فتح سه جام بود که در بالا جزئیات ان قرار گرفته است.

او همچنین 15 بازی ملی را تجربه کرد و در قهرمانی 1964 اسپانیا در جام ملت های اروپا حضور داشت. او گل اول فینال را مقابل شوروی سابق به ثمر رساند که دو دقیقه بعد توسط خوساینوف جبران شد تا اینکه مجددا تاثیرگذار شد و در دقیقه 88 با مهیا کردن گل دوم برای مارسلینو اسپانیا را به قهرمانی جام ملت های اروپا رساند.

جولیو سزار بنیتز

فصول حضور در بارسلونا: 1961-68

تعداد بازی: 258

گل: 28

افتخارات

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

2 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1962/63، 67/68)

جولیو متولد مونته ویدئو کشور اروگوئه در سال 1940 بود که در سال 1968 در بارسلونا درگذشت و با مرگ خود باشگاه را به شوک فرو برد. او یکی از کلاسیک ترین مدافعا بارسلونا به شمار می رفت که قابلیت بازی در پست های مختلف را داشت. او ابتدا به عنوان مهاجم توپ زد و سپس به خط هافبک منتقل شد و در نهایت به پست دفاع مرکزی فرستاده شد. حتی زمانی که او در قلب خط دفاعی بازی می کرد، خصوصیات و میل به تهاجم او بارز بود و از مهارت های فنی زیادی بهره مند بود. او در کار با توپ بسیار مهارت داشت و در ضربات آزاد متخصص بود.

اگرچه که او در بیرون از زمین شخصیتی صادق و خوبی داشت ولی در درون زمین با حرکات و رفتارهای پرشور خود همواره با داورها دچار مشکل می شد. اما او در نهایت در 6 اوریل 1968 با دچار شدن به اسهال و استفراغ در سن 27 سالگی درگذشت. مرگ بازیکن محبوب بارسلونا بهت و حیرت را در بارسلون ایجاد کرد  به صورتی که در تاریخ 7 آوریل 150 هزار نفر از هواداران بارسلونا برای خاکسپاری او گردهم آمدند که یکی از پرتعداد ترین مراسم های خاکسپاری و تجمع مردم در شهر به شمار می رفت. 

الادیو سیلوستره

 فصول حضور در بارسلونا: 1962-72

تعداد بازی: 438

گل: 14

افتخارات

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

3 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1962/63، 67/68، 70/71)

بازیکن اسپانیایی متولد سابادل بارسلونا رد سال 1940، مدافعی سخت کوش و خشن بود که تکل های محکمی می زد به صورتی که مهاجمان ان زمان از مواجهه با او هراس داشتند و از اینرو بازیکنی قابل احترام بود. قدرت دوندگی و سرعت بالای او همچنین به او این اجازه را می داد تا در پست مدافع کناری در طرح ریزی ضدحملات نیز نقش ایفا کند. او در کنار بنیتز و گالخو سه مدافع سرشناس بارسلونا در طول این دهه بودند.

او شخصیت پر شوری داشت که بابت اتفاق دیدار جام حذفی سال 1970 مقابل رئال مادرید معروف شد زمانی که داور بابت خطای سیلوستره در سه متر پشت محوطه جریمه اعلام پنالتی کرد و این مدافع بارسلونا رو به داور گفت:

"تو طرفدار رئال مادرید هستی! و شرم هم نمی کنی!"

جوزپ ماریا فوسته

فصول حضور در بارسلونا: 1962-72

تعداد بازی: 389

گل: 108

افتخارات

1 قهرمانی Fairs Cups در فصل (1965/66)

3 قهرمانی جام حذفی یا کوپا دل ری (1962/63، 67/68، 70/71)

او که هم دوره سیلوستره است ملقب به " la llebre de Linyola" به معنی خرگوش Linyola بود که این لقب را بابت سرعت خیره کننده اش به او داده بودند. او قلب تیم بارسلونا در این دهه بود که در سال 1941 در Linyola متولد شد.

بازیکن محبوب بارسلونا در سال 1962 به تیم اصلی بارسلونا پیوست که این کار را پس از بازی برای تیم جوانان و گذراندن دو سال بازی قرضی در اوساسونا انجام داد تا به عنوان موتوری محرک در قلب تیم بارسلونا برای یک دهه بازی کند.

او مهارت های کار با توپ فوق العاده ای داشت و با هر دو پا به خوبی شوت می زد و با هیکل تنومند خود بازیکنی انفجاری در میانه میدان بود. او هافبکی بود که در کارهای تهاجمی فوق العاده عمل می کرد و به همین دلیل 108 گل را به ثمر رساند. او پس از بازنشستگی تا سال 1989 به عنوان رئیس کانون بازنشستگان باشگاه فعالیت کرد و سپس به عنوان مشاور در هیئت مدیره حضور داشت. 

مربیان دهه هفتم

در اوضاع نابسامان این دهه، باشگاه بارسلونا 11 مربی به خود دید.

انریک راباسا

او دستیار هلنیو هررا بود که پس از جدایی او از بارسلونا به عنوان سرمربی بارسلونا مدت کوتاهی در سال 1960 فعالیت کرد. او در مراحل پایانی فصل 59/60، هدایت تیم را پذیرفت و موفق به فتح Fairs Cup با برتری 4-1 مقابل بیرمنگهام سیتی شد که دو گل را زیبور به ثمر رساند و مارتینز و کول نیز هر کدام یک گل را به ثمر رساندند.

ژوبیسا بروسیک

او نتوانست در فصل 1960/61 به صورت کامل بارسلونا را هدایت کند. او در ابتدای فصل عنوان مربیگری بارسلونا را پذیرفت و بازیکنان مهمی چون گارای، سالوادور سادورنی و جوزپ ماریا فوسته را به خدمت گرفت.

او فصل را با برتری های خوب در تمامی دیدارهای پیش فصل امیدوارکننده آغاز کرد و آبی اناری ها موفق شدند تا در 4 دیدار نخست لیگ به یپروزی دست یابند اما به مرور زمان بحران آغاز شد تا جایی که بحران خطر سقوط آبی اناری ها را تهدید کرد و این سرمربی در تاریخ 12 ژانویه 1961 پس از تساوی 2-2 مقابل اتلتیک بیلبائو از کار برکنار شد و دستیار او به نام اوریزائولا هدایت تیم را برعهده گرفت.

انریکه اوریزائولا

پس از برکناری بروسیک او هدایت بارسلونا بر عهده گرفت و 5 ماه بارسلونا را رهبری کرد که موفق شد بارسلونا را به فینال جام اروپا برساند که در برن سوئیس برگزار شد ولی بارسلونا دیدار فینال را با نتیجه 3-2 به بنفیکا واگذار کرد.

پس از آن و با جدایی انریکه بود که روند بازسازی بارسلونا با انتخاب مربی جدید برای فصل 1961/32 آغاز گردید که در این فرایند بازیکنانی چون کوبالا اجازه خروج یافتند و بازیکنان جدیدی به نام های سمینارو، پردا و غیره وارد باشگاه شدند.

لوئیس میرو

او برای فصل 1961/62 هدایت بارسلونا را به دست گرفت که پیش از ان سابقه هدایت تیم های وایادولید، والنسیا، سویا، مارسی، رم، مالاگا و تیم ملی اسپانیا را در کارنامه داشت که در تیم ملی اسپانیا جزو کادر مربیگری تیم بود و نه سرمربی تیم.

او قبل از اینکه به مربیگری روی آورد، دروازبان باشگاه بارسلونا بود که در درون دروازه آبی اناری ها در جریان شکست 11-1 در سال 1943 مقابل رئال مادرید در جام حذفی اسپانیا قرار داشت.

لادیسلاو کوبالا

به مانند اتفاقات فصل قبل، بارسلونا مجددا مربی جدید را به خود دید اما اینبار هدایت بارسلونا را برای فصل 1962/63 لادیسلاو کوبالای افسانه ای به دست گرفت. او پس از اتمام دوران بازی در مدرسه فوتبال باشگاه فعالیت خود را آغاز کرد تا اینکه در نهایت هدایت تیم اصلی بارسلونا را برعهده گرفت ولی مسایل به خوبی برای او پیش نرفت.

کوبالا پس از حذف تیم از Fairs Cup سال 1963 مقابل ستاره سرخ بلگراد از هدایت بارسلونا برکنار شد تا این بازیکن سرشناس برای فصل بعد هدایت اسپانیول را برعهده بگیرد و در ان جا به عنوان مربی بازیکن فعالیت کرد.

کوبالا در ادامه به مربیگری برای تیم های مورسیا، الچه و مالاگا پرداخت و تیم های ملی سوئیس و کانادا را نیز هدایت کرد و حتی سرمربیگری تیم ملی اسپانیا را نیز برای دو سال تجربه نمود.

او مجددا در سال 1980 به بارسلونا بازگشت و مجددا پس از 5 ماه از هدایت تیم کنار رفت. او در نهایتدر 17 می 2002 پس از مبارزه سخت و طولانی مدت با بیماری در بیمارستان بارسلونا درگذشت.

جوزپ گونزالوو

زمانی که گونزالوو به جای کوبالا هدایت بارسلونا را پذیرفت، به همراه بردارش گونزالووی سوم در سال 1963 در بارسلونا مربیگری کرد که در نهایت توانست به عنوان قهرمانی جام حذفی اسپانیا دست یابد ولی با این حال در انتهای فصل بارسلونا را ترک کرد.

او در نهایت در سال 1978 پس از یک عمل جراحی و گرفتار شدن به عوارض آن و شدت بیماری درگذشت.

سزار رودریگز

بنابراین پس از گونزالوو، هدایت بارسلونا برای فصل 1963/64 به سزار سپرده شد و او بین سال های 1963 تا 1965 به مدت یک فصل و نیم هدایت بارسلونا را برعهده داشت.

این مهاجم بزرگ باشگاه بارسلونا، در شرایطی روی به مربیگری آورد که هنوز برای الچه توپ می زد و جوان بود. او دوره موفقی را در مربیگری در باشگاه Alicante سپری کرد و سپس راهی زاراگوزا شد و موفق شد تا به فینال جام حذفی مقابل بارسلونا برسد تا بدین ترتیب مدیران بارسلونا را تحت تاثیر توانایی های خود قرار دهد.

بنابراین او بدین صورت هدایت بارسلونا را در سال 1963 برعهده گرفت ولی پس از یک فصل و نیم هدایت بارسلونا از کار خود استعفا داد چون موفق به فتح قهرمانی نشده بود.

وایسنس ساسوت

او پس از استعفای رودریگز به عنوان مربی بارسلونا برای سال 1965 برگزیده شد که پیش از ان برای تیم جوانان بارسلونا فعالیت می کرد. او پس از یک آغاز خوب دچار مشکل شد و از جام Fairs Cup با شکست مقابل استراسبورگ حذف شد.

در این جام، بارسلونا پس از سه نتیجه تساوی در نهایت روی پرتاب سکه حذف گردید.

روکه اولسن

روکه با سابقه 7 فصل بازی برای رئال مادرید در سال 1965 هدایت بارسلونا را به دست گرفت درحالی که بارسلونا دوره انتقال خود را با ورود بازیکنانی از تیم جوانان مثل رکساچ و  خرید های دیگری چون گالگو، مولر و رینا سپری می کرد.

شخصیت قوی و خوی بد او باعث شد تا در نزد بازیکنان بارسلونا به مانند مربی منفوری به نظر برسد و در فصل اول تیم را به عنوان سومی لیگ رساند. بارسا در زمان هدایت او توانست به عنوان قهرمانی Fairs Cup با برتری مقابل زاراگوزا دست یابد.

او در فصل بعدی فاجعه کاملی را رقم زد تا درنهایت هیئت مدیره تصمیم به برکناری او گرفت و سالوادور آرتیگس را به عنوان مربی منصوب کردند. روکه پس از برکناری از بارسلونا تا سال 1992 به مربیگری ادامه داد که در همین سال و در طی هدایت تیم لاس پالماس درگذشت.

سالوادور آرتیگس

او بازیکن سابق باشگاه بارسلونا بود اما بخش بزرگی از دوران حرفه ای خود را در رئال سوسیه داد گذرانده بود. او پس از آن دوران حرفهای خود را در بوردو ادامه داد تا پس از ان به مربیگری روی اورد.

او به عنوان مربی بارسلونا در سال 1967 منصوب شد و تا سال 1969 باقی ماند که در اولین فصل هدایت بارسلونا به عنوان نایب قهرمانی لیگ اسپانیا و قهرمانی در جام حذفی دست یافت.. او در فصل دوم نیز در جایگاه دوم قرار گرفت و همچنین تیم را نایب قهرمان جام برندگان اروپا کرد که آبی اناری ها بازی فینال را با نتیجه 3-2 مقابل Slovan Bratislava شکست خوردند. او در سومین فصل حضور خود در بارسلونا تنها پس از انجام 5 بازی لیگ استعفا داد تا جوزپ سیکوئر جانشن او گردد.

جوزپ سیگوئر

او در دسامبر 1969 هدایت بارسلونا را به دست گرفت. نکته جالب در خصوص او ذهنیت سرپرست بودن او روی نیمکت بارسلونا بود که زمانی که آگوستی مونتال ریاست باشگاه را به دست گرفت، در سال 1970 برکنار گشت تا ویک باکینگهام هدایت بارسلونا را برعهده بگیرد که توصیفات ویک مربوط به دهه هشتم می شود.