بنابراین والورده با دو شرط یا هدف بازی می کند:
1: تیم برای بخش تدافعی 3-3-4 تلاش می کند
2: تعادل را با خروج نیمار از دست داده است
والورده سعی می کند تا با افزایش همبستگی دفاعی تیم، فشار تهاجمی تیم را حفظ کند و در مقابل بتیس این کار را با استفاده از مسی به عنوان 9 کاذب انجام داد و اعلام کرد که هدف استفاده از سرعت دلوفئو و آلکاسر بود.
مشارکت در جنبه تعادلی دفاع و حمله وظیفه جدید سرجی روبرتو بود که والورده در سیستم 1-3-2-4 خود در کنفرانس پس از بازی از روبرتو تمجید کرد:
"او بازیکنی است که من می خواستم به ما انرژی لازم برای پرس را بدهد و با قدرت بدنی خود کمکمان کند"
این نقش با حضور دو بازیکن کلیدی به نام های راکیتیچ و بوسکتس به عنوان نقطه اتکای تیم تامین شد.
والورده چه می خواهد؟
والورده اصرار دارد تا ایده همیشگی خود را پیاده کند یعنی پرس شدید، ریکاوری یا بازپس گرفتن سریع توپ پس از لو دادن و اشغال فضاهای میانه زمین و او بخش آخر را با بوسکتس و راکیتیچ مقابل بتیس انجام داد. این دو با حضور روبرتو به توپ ربایی می پرداختند و این سناریویی عالی و دیدنی برای پائولینیو است.
ضعف هافبک ها برای 3-3-4
در این سیستم ایده والورده فراهم نمی شود و از طرفی بازیکنان فعلی تیم نمی توانند نقش ژاوی و اینیستا را به عنوان دو هافبک پشت مثلث تهاجمی فراهم کنند و ویژگی های تیم فعلی والورده در خط هافبک بیشتر با 1-3-2-4 سازگار است.
دنیس و رافینیا در کنار گومز و آردا بازیکنانی هستند که می توانند در پشت سه مهاجم جلوی بوسکتس بازی کنند اما سیستم 1-3-2-4 بیشتر با ویژگی های فعلی هافبک ها سازگار است مگر اینکه ورود کوتینیو، دمبله و سری را شاهد باشیم.
ترکیب سمدو و دلوفئو
والورده گفته بود:
ما عمق را بدون نیمار از دست دادیم و خروج باعث ضعف قدرت تهاجمی تیم شد و به بازیکنانی نیاز داریم تا خودمان را تقویت بخشیم
در مقابل بتیس این نقش با حضور سمدو و دلوفئو و ترکیب این دو برطرف شد و با افزایش خصوصیت های تدافعی دلوفئو این بازیکن تنها باید اعتماد به نفس خودر ا افزایش دهد چیزی که خودش نیز پس از بازی اشاره کرد که باید شجاعت بیشتری به خرج دهد.
سمدو در مرحله وفق یافتن قرار دارد اما چیزی که مشاهده شد سرعت بالای او بود که در کنار دوندگی فوق العاده اش توانست به وضع دفاعی تیم سروسامانی دهد.