آنالیز بازی بارسلونا 1-1 والنسیا؛ از کار افتادن آرتور !

اختصاصی بارسانیوز – بارسلونا پس از ناکامی در کسب پیروزی در 3 بازی پیاپی لالیگایی باتوجه به برد بزرگ و تاکتیکی مقابل تاتنهام در ومبلی با روحیه ای عالی به والنسیا سفر کرد تا در استادیوم مهیج مستایا به روند ناکامی در نتیجه گیری در لالیگا پایان دهد اما درنهایت تنها موفق به کسب سومین امتیاز خود از 12 امتیاز ممکن 4 بازی اخیر شد.

از سوی دیگر به مانند بارسلونا، مارسلینو و شاگردانش نیز به عنوان پادشاه تساوی در لالیگا به برد نیاز داشتند. والنسیا از 7 دیدار فصل جاری در لالیگا 5 تساوی کسب کرده بود به ویژه پس از اینکه در دیدار مقابل منچستر یونایتد در لیگ قهرمانان نیز در الدترافورد به نتیجه تساوی رسید و می بایست با این شرایط از بارسلونا پذیرایی می کرد.

والنسیا با بیش از 100 میلیون یورو خرید تابستانی در روند نتیجه گیری نامناسب نیاز به استارتی جدی در فصل جاری داشت که به شکست دادن بارسلونا با حمایت هوادارانشان امیدوار بودند.

از این رو ارنستو والورده به ترکیب موفق خود در ومبلی دست نزد و تنها با یک تغییر با نیمکت نشاندن کلمنت لنگله و بازی دادن از ابتدا به ورمالن روانه مستایا شد تا دوباره از بوسکتس، آرتور و راکیتیچ در خط هافبک استفاده کند که مثلث تهاجمی تیم او نیز مسی، سوارز و کوتینیو بودند و این دومین بازی نیمکت نشینی پیاپی دمبله به شمار می رفت.

اما درحالی که والورده به نمایش مشابه شاگردانش در ومبلی امیدوار بود، ارنستو خیلی زود متوجه شد که سیستم دفاعی والنسیا با تاتنهام کاملا تفاوت دارد به این صورت که مارسلینو در سیستم 2-4-4 از باتشوایی و گامیرو به عنوان دو مهاجم بهره گرفت. درحالی که مارسلینو برای تیمی تهاجمی بااین آرایش برنامه ریزی داشت، به ثمر رساندن گلی زودهنگام قبل از پایان دقیقه دوم باعث شد تا این تیم سریعا با همین آرایش عقب نشینی کرده و دفاع کند.

چالش فصل بارسلونا؛ دریافت گل از نبردهای هوایی

از همان آنالیزهای ابتدای فصل نگرانی درخصوص ضعف بارسلونا روی نبردهای هوایی و دریافت گل هشدار داده شد و نگرانی از تکرار آن در طول فصل وجود داشت که بارسلونا یک بار دیگر روی یک ارسال دروازه خود را روی اشتباه در دفع توپ ورمالن و پیکه باز شده دید.

چالش عقب افتادن در نتیجه

یکی دیگر از چالش های فصل جاری والورده و تیمش عقب افتادن از حریف بوده است که تیم های حریف پس از جلو افتادن از بارسلونا سریعا به دفاع اتوبوسی فرو می روند که این موضوع به حریف اجازه زدن ضدحملات را می دهد به ویژه والنسیا که گامیرو و باتشوایی را برای این کار دراختیار داشت.

اهمیت حفظ موقعیت بازیکنان در والنسیا

بنابراین مارسلینو نیز پس از جلو افتادن از بارسلونا به دفاع فرو رفت به صورتی که بازیکنان می بایست استقرار خود را در آرایش 2-4-4 حفظ می کردند به صورتی که گایا اجازه ترک مکان خود را در خط دفاع جهت مهار مسی و حرکت با او نداشت. بنابراین تاکتیک آن ها این بود که این آرایش خود را در نزدیک موقعیتی که بارسلونا صاحب توپ بود حفظ یا جابجا کنند تا آرایشی شناور و متحرک را به نمایش بگذارند نه ایستا در نزدیکی محوطه جریمه خود که در تصویر بالا مشخص است که چقدر از محوطه جریمه خود فاصله دارند.

به هر حال این به این معنی نبود که والنسیا مجبور به دفاع عمیق نشود و در زمانی که در نزدیکی محوطه جریمه به دفاع مشغول می شدند مدافعان دست به پرس یا مهار بازیکن می زدند تا بازیکن هدف بارسلونا برای دریافت پاس فضایی نداشته باشد و با تنگ کردن فضا بین خط هافبک و دفاعی، راه پاس های بارسلونا را مسدود و توپ ربایی کنند.

این سیستم دفاعی والنسیا به مهارت دفاعی انفرادی و تیمی متکی بود به صورتی که یک اشتباه کوچک در تله اندازی بازیکنان بارسلونا می توانست بارسلونا به موقعیت گل برساند.

والنسیا برخلاف تاتنهام دست به پرس شدید نزد بلکه با حفظ آرایش و تنگ کردن فضا ضمن اجازه دادن مهلت به بارسلونا جهت پاسکاری به ویژه در اطراف زمین فضای بارسلونا را در یک سوم تهاجمی محدود کردند که درنتیجه اش بارسلونا بیش از 1000 هزار پاس بدون ایجاد موقعیت گلی قابل توجه داشت.

در تصویر بالا ملاحظه می کنید که مسی توپ را دریافت می کند اما متوجه می شود که جایی برای رفتن ندارد.

و در ویدیوی بالا می بینید که مسی چگونه مجبور به دادن پاس به عقب به آرتور می شود.

برای مقابله با این سیستم دفاعی تنگ سازی فضا از سوی والنسیا، بارسلونا مجبور به جابجایی های سریع توپ در دو جناح بود و همچنین برهم زدن نظم آرایشی والنسیا که برای این کار هر بار که در یک سمت زمین صاحب توپ بودند می توانستند با یک پاس بلند با عوض کردن جناح بازی برای مسی و کوتینیو بازی باز انجام دهند تا با رهایی از برنامه تنگ ساختن فضا توسط حریف، از بازشدن خطوط دفاعی و بازیکنان حریف فضایی جهت نفوذ به دست آورند.

اما بارسلونا قادر به ارائه صحیح این تاکتیک در طول نیمه اول نبود. در ابتدا این تاکتیک در جناح چپ موفقیت آمیز نبود چون در مثلث کوتینیو، آرتور و آلبا توسط آرتور با ضعف مواجه شد چون این هافبک برزیلی به جای زدن به قلب خط دفاع حریف و بازی در جلوی زمین جهت یافتن فضایی برای خلق موقعیت، به بازی در منطقه ای عمیق تر و در واقع در میانه زمین عادت دارد.

بنابراین آرتور با تنگ شدن فضای مقابلش و کم بودن خلاقیتش جهت ایجاد فرصت گلزنی برخلاف اینیستا، نتوانست به بارسلونا جهت ایجاد موقعیت گل کمک کند در حالی که بارسلونا طی یک دهه گذشته با حضور ژاوی و اینیستا اینگونه خطوط دفاعی را باز می کرد.

به همین دلیل توانایی کم آرتور برای بازی در چنین شرایطی در یک سوم تهاجمی زمین حریف، مسی مجبور می شد تا اغلب به سمت چپ حرکت کند.

به مانند ویدیوی بالا مشخص است که آلبا و آرتور در کنار هم حضور دارند اما آلبا تصمیم می گیرد که مسی را درگیر کند که چند ثانیه بعد همکاری خوبی بین مسی، کوتینیو و آلبا شکل گرفت نه با آرتور که این نشان از ناکارآمد بودن آرتور برای بازی در مقابل دفاع اتوبوسی حریف در یک سوم تهاجمی جهت خلق موقعیت گلزنی و پیدا کردن راه نفوذ دارد.

در واقع سه هافبک بارسلونا در نگه داشتن و به گردش درآوردن توپ در زمین حریف موفق بودند اما قادر به ایجاد موقعیت نشدند چون والنسیا در تاکتیک خود می خواست بارسلونا همین گونه عمل کند و بازیکن صاحب توپ بارسلونا را تحت پرس قرار نمی دادند که نتیجه آن سرعت پایین گردش توپ بود که مالکیت توپ منجر به موقعیت با شکسته شدن دفاع 2-4-4 نمی شد.

در ویدیوی بالا ملاحظه می کنید که پاس های بی حال بازیکنان بارسلونا در میانه زمین با معطلی و پس از چند ضرب راه به جایی نبرد تا اینکه مسی با عقب آمدن و گرفتن توپ آن را به جناح چپ برای فرار آلبا فرستاد.

درنهایت چیزی جز یک همکاری عالی بین سوارز و مسی برای به ثمر رسیدن گل بارسلونا موثر واقع نشد که این گل باعث شد تا برنامه والنسیا تغییرکند. والنسیا پس از دریافت گل دست به پرس زد تا بازیکنان حالا اجازه داشته باشند تا موقعیت خود را در آرایش 2-4-4 ترک کنند که این فضای بشتری به بارسلونا می داد.

در ویدیویی بالا ملاحظه می کنید که این تاکتیک پرس از سوی بازیکنان والنسیا باعث شد تا در جناح راست روی همکاری راکیتیچ، مسی و سمدو موقعیتی خلق گردد.

با این حال بارسلونا در نیمه نخست نتوانست از برتری مالکیت توپ بای خلق موقعیت استفاده کند چون والنسیا همچنان به صورت متراکم در میانه زمین حاضر می شد و فضا را تنگ کرده بود که در نتیجه صرفا باعث پاس های پرتعداد در عرض زمین شد به صورتی که بارسلونا با 429 پاس در نیمه اول مالکیت 76 درصدی داشت که نتیجه آن صرفا ایجاد 2 موقعیت گل بود.

با ورود به نیمه دوم والورده به اهمیت دادن سرعت در یک سوم تهاجمی زمین تاکید داشت درحالی که مارسلینو روی حفظ سیستم تدافعی نیمه نخست مجددا در بالاترین سطح اصرار ورزید و سیستم تدافعی فشرده یا تنگ 2-4-4 والنسیا، در نیمه دوم نیز بارسلونا را ناامید کرد.

در ویدیوی بالا می توانید ببینید که سوارز، مسی و آلبا و همچنین کوتینیو روی همکاری با هم در جناح چپ در فشردگی دفاع والنسیا به هنگام صاحب توپ شدن چند بازیکن را در اطراف خود می دیدند.

به این دلیل مسی یک بار دیگر مجبور شد تا در نزدیکی هافبک ها و میانه زمین حاضر شود تا با گرفتن توپ آن را به جلو منتقل کند که این باعث بروز مشکلاتی برای والنسیا شد چون حالا بازیکنی را در خط هافبک می دیدند که قصد داشت تا به دل دفاعشان بزند درحالی که هیچ یک از سه هافبک بارسلونا این قابلیت را نداشتند.

به همین دلیل بارسلونا در نیمه دوم اکثر همکاری های خود را از جناح چپ تشکیل داد چون ارتباط خوبی بین مسی، کوتینیو و آلبا برقرار می شد اما نتیجه آن نیز کاهش یافتن فضای موردناز بود چون بازیکنان والنسیا نیز در همان جناح تجمع می کردند.

چون بازی منفعل و گردش آؤام توپ در میانه زمین به نتیجه نرسید، تنها راه حل تمرکز روی مسی و کوتینیو برای به دست گرفتن طراحی حملات بود و والنسیا نیز در جناح چپ بارسلونا بدون نگرانی از فضای موجود در راست تمرکز داشت چون جناح راست بارسلونا عملا از کار افتاده بود چون کاری از راکیتیچ و سمدو به تنهایی و بدون حضور مسی بر نمی آمد.

با همکاری مسی و کوتینیو برای ایجاد موقعیت گل و طراحی حمله در دقیقه 75 موقعیتی روی بازیسازی در میانه زمین شکل گرفت که درنهایت کوتینیو نتوانست از بهترین موقعیت خود استفاده کند.

درحالی که این همکاری مسی و کوتینیو نیز نتوانست موقعیت های مکرر تولید کند ولی با این حال که به نظر می رسید تنها راه تیم برای خلق موقعیت باشد، والورده آن را با وارد کردن دمبله به جای کوتینیو در دقایق پایانی برهم زد درحالی که کوتینیو بازیکنی فعال در طول بازی بود.

درنهایت در حال که دو تیم به تساوی 1-1 رضایت دادند و نتوانستند به بردی که به دنبالش بودند برسند، مارسلینو می تواند از درخشش دفاعی تیم خود در 90 دقیقه خشنود و راضی باشد اما برای والورده تساوی ای بود که بازیکنانش نتوانستند از تمامی ظرفیت خود استفاده کنند.

چالش جدید والورده

با این سیستم دفاعی مارسلینو، چالشی جدید برای تیم والورده به وجود آمده است که در سیستم تدافعی تنگ کردن یا محدود سازی فضا از سوی حریف، تیم دیگر اینیستایی در خود نمی بیند و این وظیفه آرتور را برای باز کردن اینگونه خطوط دفاعی سنگین تر می کند چون بارسلونا مقابل والنسیا با حدودا 1000 پاس تنها 5 ضربه به سمت دروازه والنسیا داشت که 370 پاس سهم 3 هافبک بارسلونا و تنها خلق یک موقعیت گل از سوی آن ها بود.