آنالیز بازی بارسلونا 1-1 بیلبائو؛ راکیتیچ قربانی تصمیم والورده !

اختصاصی بارسانیوز – بارسلونا از شرایطی غیر معمول مقابل اتلتیک بیلبائو بابت از دست رفتن 5 امتیاز در دو بازی اخیرش قرار می گرفت که نه تنها موفق به پیروزی نشده بودند بلکه انتظارات هواداران را به ویژه مقابل لگانس برآورده نکردند و تیم آن تیم مورد نظر هواداران نبود و فاقد زهری بودند که تیم های حریف ترس خاصی مقابلش داشتند.

بارسلونا مقابل بیلبائو نیاز به بردی قاطع برای خنثی کردن موج اولیه بحران داشت اما والورده یک بار دیگر با سیستم چرخشی غافلگیر کننده و اینبار با نیمکت نشاندن مسی و بوسکتس نگرانی را درخصوص نتیجه گیری از قبل از بازی به وجود آورد که درنهایت نیز همین گونه شد.

والورده یک بار دیگر بزرگ ترین نوسینده داستان بازی بود و از همان ترکیب اولیه نگرانی درخصوص سبک بازی تیم به وجود آمد. والورده با حضور لنگله در قلب خط دفاع باتوجه به مصدومیت اومتیتی از سمدو در دفاع راست استفاده کرد و آلبا را به دفاع چپ باز گرداند و درحالی که انتظار می رفت پیکه جای خود را به ورمالن بدهد اما از ابتدا در ترکیب بود.

تا به اینجا غافلگیری در ترکیب وجود نداشت تا اینکه بوسکتس در پست هافبک دفاعی حضور نداشت و ایوان راکتیتیچ به همراه روبرتو و ویدال سه هافبک را تشکیل می دادند. در خط حمله نیز مسی بازی نکرد تا مثلث دمبله، سوارز و کوتینیو بازی کنند با این تفاوت که دمبله اینبار وینگر راست بود.

درحالی که انتظار می رفت راکیتیچ مجددا در غیاب بوسکتس هافبک دفاعی باشد و روبرتو در نقش هافبک راست بازی کند اما اینگونه نشد و روبرتو به عنوان هافبک دفاعی بازی کرد و راکیتیچ هافبک چپ بود.

انتظار می رفت با عدم حضور مسی تیم باید روی شخص دیگری تکیه کند و والورده با همان آرایش 3-3-4 به بهبود عملکرد تیم در یک سوم تهاجمی زمین با مثلث تهاجمی جدید خود امید داشت اما با این تفاوت که مثلث خط میانی برای اولین بار که کنار هم بازی می کردند و بازهم خط هافبکی بدون تجربه بازی در کنار هم قرار گرفت.

از همه بدتر عوض شدن پست اصلی بازیکنان در خط هافبک بود که توضیح داده شد و طبق تصویر مشخص است و احتمالا بازی دادن به آرتور به جای روبرتو موثرتر می بود.

وظیفه روبرتو در پست هافبک دفاعی بسیار سنگین تر شده بود چون ضمن مهار کردن بازیکن هدف و توپ ربایی باید به حفظ توپ نیز می پرداخت و مهم ترین وظیفه او عقب تر رفتن برای حمایت از لنگله و پیکه بود و در ویدیوی زیر ملاحظه می کنید که روبرتو چگونه بین دو مدافع میانی برای ایجاد پیوند حضور یافته است.

حضور ویدال نیز در کنار روبرتو به عنوان یک هافبک باکس تو باکس برای شرکت در حملات قرار داشت درحالی که نقش حمله راکیتیچ و روبرتو محدودتر بود.

در مقابل بیلبائو با آرایش 1-3-2-4 با ایناکی ویلیامز به عنوان مهاجم آزاد بازی می کرد تا روی ضدحملات حساب باز کند.

بیلبائو در اوایل بازی شگفت انگیز بود چون توانست مالکیت توپ را داشته باشد و حتی توانست ضرباتی را به سمت دروازه تراشتگن روانه کند اما درنهایت قادر به ادامه آن به دلیل پرس سنگین بارسلونا نبودند. ویدال حتی با فشار درگیرانه حریف را مجبور به پاس رو به عقب می کردند.

پرس بارسلونا شدید نبود اما اثرگذار بود و حریف را مجبور به عقب نشینی می کرد که در ویدیوی بالا مشخص است.

ویدال با دنبال کردن بازیکن حریف حتی در برجسته ترین نقش خود در بازی، ویلیامز را درون محوطه دنبال کرد و مانع از باز شدن دروازه شد که توانایی او برای بازی خوانی و واکنش فوری باعث شد تا بازیکنی تاثیرگذار در نیمه نخست در کنار پرس هایش شناخته شود.

در واقع بارسلونا برخلاف عادت خود بهترین حملاتش را از روی پرس شدید و پس گرفتن توپ و ضدحمله سریع ترتیب داد که درنهایت به شانس گلزنی عالی منجر نشد.

در طول نیمه اول، بارسلونا در ادامه توانست مالکیت توپ را دراختیار بگیرد اما نتوانست فرصت های امیدوارکننده ای را خلق کند و امید والورده به کوتینیو و دمبله بود که به هر دو آزادی عمل بیشتری به عنوان وینگر داده بود و آسپیازو نیز قبل از بازی اعلام کرد کرد که دمبله در جناح راست راحت تر خواهد بود اما اینگونه نشد.

مشکل قابل توجه تیم به مانند دیدار با لگانس طراحی حملات از جناح چپ بود درحالی که آلبا اینبار در ترکیب حضور داشت اما به جای دمبله اینبار راکیتیچ مثلث سمت چپ را با آلبا و کوتینیو تشکیل داد. والورده قصد داشت از راکیتیچ جهت بهره بردن از سرعت آلبا و کوتینیو استفاده کند اما توپ های زیادی از دست رفت.

به مانند هفته قبل غیبت یکی از سه ضلع آلبا، کوتینیو و دمبله دردسر ساز شد که طبق ویدیوی بالا مشخص است که حرکت ترکیبی آلبا و کوتینیو حمایتی از سوی راکیتیچ دربر نداشت.

در ویدیوی زیر نیز راکیتیچ با آلبا همکاری نکرد و توپ را به میانه زمین به روبرتو پاس داد که از دست رفت درحالی که اگر به آلبا پاس می داد او فضای بیشتری دراختیار می داشت.

راکیتیچ به بازی در پست هافبک راست عادت کرده است که نقش مالکانه محافظه کاری را بازی کند تا با پاس های کوتاه حرکات بدون توپ نداشته باشد و این برای او به یک عادت بدل شده است. بنابراین بازی او در جناح چپ تعادل را از بین برد و بازهم بزرگ ترین نقطه قوت بارسلونا در جناح چپ به مانند بازی با لگانس به نقطه ضعف تبدیل شد و کوتینیو مجبور شد تا در نبود مسی نقش او را با عقب تر آمدن جهت بازی سازی پر کند.

بنابراین نیمه اول برای بارسلونا با ارائه یک نمایش زیر استانداردهایش به پایان رسید تیمی که مالکیت توپ را داشت اما در برقراری ارتباط بین بازیکنان و حرکات ترکیبی  ناموفق بود. بارسلونا در نیمه اول 4 ضربه به چارچوب داشت که بهترین موقعیت توسط سوارز با دریافت پاس از ویدال از دست رفت.

از همه بدتر اینکه بیلبائو بازهم روی یک عملکرد ضعیف در نبردهای هوایی از سوی بارسلونا به گل رسید که در فصل جاری مدام تکرار می شود روی ارسالی که پیکه آفساید را پر کرده بود.

بدون مسی بارسلونا در نیمه نخست در یک سوم دفاعی حریف یا تهاجمی خود قابل پیشبینی بود و والورده باید برای رفتن به نیمه دوم چیزی را تغییر می داد و در دقایق ابتدایی نیمه دوم تصمیم گرفت تا بوسکتس و مسی را به جای روبرتو و ویدال وارد بازی کند که البته تعویض روبرتو به دلیل مصدومیت بود.

ورود مسی ضروری بود اما خروج ویدال جای سوال داشت چون نقش ویدال به عنوان یک هافبک تخریبی و باکس و تو باکس و پاس های عالی و حفظ تعادل در میانه زمین اهمیت داشت. با این حال والورده خلاقیت بیشتر در خط حمله را با اضافه کردن مسی ترجیح داد.

نکته جالب اینجا بود که پس از ورود مسی، والورده به مثلث تهاجمی خود دست نزد و بازهم دمبله، سوارز و کوتینیو در خط حمله بودند. بنابراین بدون تغییر سیستم، مسی باید در میانه زمین بازی می کرد تا به عنوان هافبک راست انجام وظیفه کند که طبق معمول به میانه زمین متمایل می شد.

در اینجا می توان ساختار بارسلونا را پس از ورود مسی ببینید.

مسی با بازی کردن پشت سه مهاجم تیم ضمن داشتن آزادی عمل، فرصت کافی جهت انتخاب بازیکن هدف را از بین این سه داشت تا مسی با دریبل های خود برای آن ها نیز فضاسازی کند که در ویدیوی زیر می توانید این موضوع را ببینید.

بنابراین با ورود مسی بود که بازی تیم روان شد و تیم از فضاهای کناری بهره برداری بیشتری کرد چون مسی نه تنها با سه بازیکن خط حمله بلکه با آلبا نیز ارتباط برقرار می کرد که طبق ویدیوی زیر مشخص است که مسی روی همکاری با آلبا تیز دروازه را به لرزه درآورد.

درنهایت بارسلونا توسط مسی و ممارست او برای نجات توپ روی یک فرار و یک شوت و درنهایت مجددا گرفتن توپ ریباند توسط مسی و پاس او به مونیر گل مساوی را به ثمر رساند.

بنابراین بارسلونا یک بار دیگر چوب بی تجربگی خط هافبک در بازی در پست جدید را خورد و اینبار راکیتیچ بود که نتوانست در جناح چپ نمایش خوبی داشته باشد و همچنین خط حمله بدون مسی فاقد خلاقیت بود و دمبله و کوتینیو نتوانستند از سرعت خود برای نفوذ به دفاع حریف استفاده کنند.

شاید زمان آن باشد که والورده با دست کشیدن از 3-3-4 به سیستم 1-3-2-4 روی بیاورد.